وصیت شهید داود آذریان «۱»
با اختیار خویش، سجدهگاه عشق را برگزیدهام
شهيد «داود آذريان» در وصیت خود مینویسد: «من در اين راه برای انتخاب هدفم آزاد بودهام و انسان بايد با اختيار خود و دلخواه خود معبود خویش را انتخاب کند. در رابطه با شعور و اختيار که اين بشر با استفاده از شعور و اختيار خودش بنده مطلق خدا باشد و کسی که در راه عبوديت و بندگی و آگاهی و ساجدی هميشه در راه الله به پيش میرود و...» بخش اول وصیت این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «داود آذريان» 15 دی سال 1338 در شهرستان نیریز ديده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. دوران ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت گذراند. دوره دبیرستان را در رشته اقتصاد نيمه راه رها کرد. در 18 سالگی به خدمت سربازی رفت. با آغاز جنگ تحمیلی و عضویت در سپاه پاسداران راهی جبهه جنگ شد. او فرمانده گروهان بود که سرانجام هفتم آبان سال 1361 در منطقه کوشک با اصابت ترکش به شهادت رسید. پيکر پاکش در گلزار شهدای نی ريز به خاک سپرده شد.
متن وصیت:
بسم الله الرحمن الرحيم يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ: (ای کسانی که ايمان آورديد شماها بايد قيام کنندگان در راه خدا باشيد) حفظ جمهوری اسلامی از حفظ يک فرد ولو امام عصر عجل اله باشد اهميتش بيشتر است برای اينکه امام عصر هم خود را فدا میکند برای اسلام امام خمينی.
با درود فراوان به امام عصر عجل الله و درود بر امام خمينی و شهدای گلگون ايران. سلام بر مادر عزيزم و پدر مهربانم، سلام بر همگی شما ملت مبارز و کفر ستيز ايران. سلام بر شما که با ايثار جان و مال خود نهال انقلاب را پرورانديد. سلام بر شما که راه انبياء را پيشه کرده و با دشمنان آن ها جنگيدید و سلام بر شما که خودتان را در نزد خداوند آبرومند ساختيد.
پس از گذشت ماه ها حضورم در جنگ حق عليه باطل که من لياقتش را نداشتم که به سوی ياران حسين عليه السلام در جبهه بروم؛ فرصتی شد که ان شاءالله تا سه چهار روز ديگر با جمعی از برادران آموزشی سپاه به جبهه اعزام شوم و در اين صورت لازم گرديد جملاتی را به حضورتان تقديم دارم و اميدوارم که صحبتهایم برداشتِ انتقاد نداشته باشد. چون من خيلی کوچکتر از آن هستم که بخواهم از شما انتقادی داشته باشم.
آری مادر عزيزم و پدر مهربانم، من در زندگی هميشه باعث رنج و درد برای شما بودم و هميشه باعث ناراحتی شما می شدم. من بدترين فرزند در خانواده بودم و از اينکه فرزند خوبی نبودم اميدوارم که مرا ببخشيد و همچنين اميدوارم که بعد از شهادت من، شما بهتر بتوانيد در راه رسيدن به خدا و عبوديت او گام برداريد و بدانيد که من در اين راه آگاهانه قدم برداشتم و فقط هدفم الله و رسيدن به اوست.
من در اين راه برای انتخاب هدفم آزاد بودهام و انسان بايد با اختيار خود و دلخواه خود معبود خویش را انتخاب کند. در رابطه با شعور و اختيار که اين بشر با استفاده از شعور و اختيار خودش بنده مطلق خدا باشد و کسی که در راه عبوديت و بندگی و آگاهی و ساجدی هميشه در راه الله به پيش میرود و هر چه پيش میرود بيشتر به بندگی پی میبرد و بيشتر عاشق الله می شود که امام میفرمايد: ولی من خداست، من يک طلبه هستم.
انتهای متن/
