آنجا که گلوله میبارید، او به نیایش میایستاد
در هشتم مهرماه سال ۱۳۶۴، در میانهی آتش و باروت غرب کشور، سرهنگ شهید عزیزالله کاظمی کرهرودی با وضوی خون در جبههی اشنویه قامت بست و در حالیکه زمزمهی دعا بر لب داشت، به دیدار معشوق شتافت؛ فرماندهای که ایمان را در میدان نبرد معنا کرد.
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، در تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین، همواره انسانهایی زیستهاند که با دلِ عاشق و ایمانِ راسخ، زیباترین جلوههای بندگی و فداکاری را رقم زدهاند. هرچند واژهها ناتوان از وصف جایگاه بلند شهیداناند، اما برگهای زرین تاریخ، سرشار از یاد و نام مردانی است که برای اعتلای کلمهی حق، از جان خود گذشتند و در جوار الهی بر منابر نور جای گرفتند.
از میان آنان، سرهنگ شهید عزیزالله کاظمی کرهرودی، فرزند محمدصادق، در بیستودوم شهریورماه سال ۱۳۲۸ در شهر کرهرود اراک دیده به جهان گشود. تربیت در خانوادهای مؤمن و مذهبی، عشق به اهلبیت(ع) و روحیهی ایثار، از همان کودکی در وجودش ریشه دواند. دوران تحصیلات متوسطه را در اراک گذراند و از همان زمان نشانههای تقوا، نظم و تعهد در چهرهاش نمایان بود.
در جوانی به خدمت ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد و با روحیهای مؤمنانه و انقلابی، قدم در راه دفاع از میهن نهاد. همزمان با اوجگیری نهضت اسلامی، او نیز در کنار مردم انقلابی، برای تحقق آرمانهای امام خمینی(ره) ایستاد و پس از پیروزی انقلاب، در صف مدافعان اسلام و میهن، جایگاهی ویژه یافت.
در دوران دفاع مقدس، با خلوص و ایمان مثالزدنی، به جبهههای غرب کشور اعزام شد. همرزمانش او را مردی میدانستند که ایمان در رگهایش به جای خون جریان داشت؛ فرماندهی که با همان عشقی که در نماز میایستاد، در میدان نبرد نیز استوار میجنگید. در آموزش قرآن و احادیث به نیروها پیشقدم بود و چهرهای آشنا با معنویت، نظم، و انسانیت بهشمار میرفت.
در سفر زیارتی به سوریه و زیارت حرم حضرت زینب(س)، ضمن بازدید از مناطق عملیاتی قنیطره، با بینشی ژرف درباره مقاومت ملتها سخن گفت و در یادداشتهایش نوشت:
«اگر ایران با پا درمیانی سازمان ملل آتشبس را میپذیرفت، آیندهای بهتر از آنچه امروز در این منطقه دیده میشود نمیداشت.»
چنین بینشی نشان از بصیرت، ایمان و نگاه بلند او به سرنوشت انقلاب اسلامی داشت.
سرانجام در هشتم مهرماه سال ۱۳۶۴، در منطقهی اشنویه از توابع آذربایجان غربی و در میانهی عملیات پدافندی، هنگامی که نیمی از محرم سپری شده بود، با قلبی عاشق و آکنده از شوق وصال، در راه خدا به شهادت رسید.
پیکر مطهر این فرمانده رکن سوم تیپ سوم لشکر ۲۱ حمزه سیدالشهدا(ع) پس از انتقال به تهران، در بهشت زهرا(س) آرام گرفت. یاد و نامش همچون خورشیدی فروزان در تاریخ ارتش جمهوری اسلامی ایران و در قلب همرزمان و مردم اراک جاودانه مانده است.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
