«ایستادگان در سکوت، روایت مجاهدت خاموش حافظان وطن»
در هفته نیروی انتظامی، گرامی میداریم ایثار و جانفشانی هزاران سرباز حقیقت جو و عدالت طلبی که پیش از هر قضاوت، در میدانهای نبرد دفاع مقدس سنگرهای امنیت کشور را مستحکم کردند وبهانهای بود برای اینکه به یادتان باشیم سربازان وطن! نه امروز بلکه سالهای دور و سخت، دوران بسیار متفاوتی در تاریخ پرافتخار میهنم، گرچه من هم از بی مهریها و نا مهربانیهای امروز و شاید فردا گله مندم، اما نگارنده در جایگاه نوجوان آن دوران سخت و پر راز و رمز باهمرزمان دیروز خود و امروز نیز به عنوان یک پیشکسوت راوی حقایق تلخ و شیرین تاریخ این سرزمین مینویسد وفرصتی تا به روزهای پر از شور و دلاوری بازگردیم. به هم رزمان شهیدی که از کمترین توقعات دنیوی گذشتند و برای حفظ آرامش جامعه، آتش جان خود را به بلندای تاریخ رساندند.
تاریخی که مجاهدتها، جانفشانیها و دل نگرانیهای عمیق همسنگران خود را در سختترین شرایط سرزمین مادری، آن زمانی که مردان و زنانی از جنس ایران که درصد کمی از کل ایرانیها را تشکیل میداد، تا پای جان برای ایران بودند، نه اینکه شنیده بود، بلکه شاهد و ناظر بوده و بود، نقل میکند.
قصه حافظان وطن! ریشه در ناگفته و ناشنیدههای مردان بی ادعایی دارد که هنوز هم گم نامند، سرآغاز این قصه را باید در قرارگاه عملیاتی انصار ۲ در کربلای جنوب از فکه تا چذابه و از ارتفاعات الله و اکبر تا دشت آزادگان قهرمان که هویزه و سوسنگرد وبستان آن حکایت از عروج مردان مرد و حافظان وطن و دلیر مردانی دارد که هر کدام یک تاریخاند.
گردان ۵۰۷ صاحب الزمان (عج) را نام میبرم، که حکایتهای آن برایم ملموس تراست. از فرمانده مقتدری که با از دست دادن یک چشم و یک پای خود در این میدان عقب ننشست و همواره بود و خواهد ماند، امثال سرگرد دست فروشهای فراجای قهرمان را هنوز نسلهای جدید نشناختهاند و شاید تصوری بر اینکه آیا در آن شرایط سخت نیروی انتظامی گردان عملیاتی داشت برای خیلیها غیر قابل باور! اما برادر و خواهرم، بودند و خوب هم پای وطن ایستادند. اولین مسافر این قبیله عشق در دوران دفاع مقدس شهید محمدرضا سبحانی و آخرین آن غیرقابل پیش بینی! چون مجاهدت واز خود گذشتگی برای امنیت زمان و مکان نمیشناسد.
ایستادگان در سکوت! خاطره لحظههایی که در خط مقدم دفاع از ارزشها و قانون ایستادید، در قلبهای ما جاودانه خواهد ماند. این هفته یاد اور رشادتهایی است که شاید دیده نشد ولی هرگز فراموش نخواهد شد. به پاس فداکاری شما، به احترام هر قطره عرق و هر قطره خون که در راه امنیت این مرز و بوم نثار کردید، سر تعظیم فرود میآوریم و از عمق جان و دل میسراییم!
در حافظه تاریخی نسل سرداران فاتح و اسطورههای جاودان، ایران عزیز خواهد ماند، ایثار و فداکاریهایی که هر روز و هر ساعت در سکوت و بی ادعایی رقم میخورد و تکریم از دستهای مهربان و نگاههای بیداری که نه فقط حافظ جان و مال مردم، بلکه حافظ ارامش روح و روان جامعه در این دوران پرتلاطم است.
نوشتم گرچه ناقص به پاس همسنگری شما بیداردلان در دوران دفاع مقدس و تلاش مجاهدانه شما برای اینکه ایران همیشه سرزمین امن و آرام باشد.
علی حسین باباییان نویسنده و پژوهشگر ایلامی
انتهای پیام/