یادبود شهید صفرعلی شوقیان؛ روایت ایستادگی در جمعه سیاه

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید صفرعلی شوقیان ابراهیمی در نخستین روز از شهریور ماه سال ۱۳۴۲ در روستای منصورآباد از توابع بخش رزن همدان، در خانواده‌ای زحمت‌کش و متدین دیده به جهان گشود. پدرش برجعلی و مادرش کلثوم، با کار کشاورزی و دامداری روزگار می‌گذراندند و در دلِ ساده‌زیستی روستایی، فرزندانی پاک‌دامن و حق‌طلب پرورش دادند.

صفرعلی در هفت سالگی قدم به مدرسه گذاشت و تا پایان کلاس پنجم ابتدایی با اشتیاق درس خواند. اما کمبود امکانات آموزشی و نبود مدرسه راهنمایی در روستا، راه پیشرفت تحصیلی را بر او بست. با این حال، هیچ‌گاه دست از تلاش برنداشت. در فصل تابستان که مدرسه تعطیل می‌شد، برای کمک به معیشت خانواده و کسب تجربه، راهی تهران می‌شد.

در تهران، ابتدا به عنوان شاگرد در یک کارگاه آلومینیوم‌سازی مشغول به کار شد و پس از یک سال، روبروی پارک شهر به شاگردی خیاطی پرداخت. شب‌ها را نزد برادرش که او نیز مستأجر بود، می‌خوابید. به تدریج، هنر خیاطی را فراگرفت و به استقلال شغلی نزدیک می‌شد. مهربانی و حمایت برادرش، تا حدی دوری از خانواده و دیار را برایش آسان می‌کرد.

او که در آستانه جوانی قرار داشت، هم‌چنان روحیه‌ای مقاوم و پرامید داشت؛ تا اینکه انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) اوج گرفت. صفرعلی نیز مانند میلیون‌ها جوان ایرانی، به ندای امامش لبیک گفت و در راه مبارزه با ظلم و استبداد رژیم پهلوی قدم نهاد.

در روز جمعه هفدهم شهریور سال ۱۳۵۷، که به «جمعه سیاه» یا «جمعه خونین» معروف شد، مردم انقلابی تهران در میدان ژاله (شهدای کنونی) تجمع کردند تا وفاداری خود را به امام و انقلاب نشان دهند. مأموران رژیم شاه با وحشیگری به سوی مردم بی‌دفاع آتش گشودند و هزاران تن را به شهادت رساندند یا مجروح کردند.

صفرعلی شوقیان که برای یاری مجروحان از خانه بیرون آمده بود، در دم درِ منزل، مورد اصابت گلوله‌های مزدوران شاه قرار گرفت و به شدت مجروح شد. اگرچه جراحت او در ناحیه پهلو و باسن قابل درمان بود، اما مأموران ساواک برای پوشاندن جنایت خود، او را زنده‌به‌گور کرده و به همراه دیگر شهدا به سردخانه منتقل کردند. انباشته شدن پیکرهای مطهر شهدا روی هم و ادامه خونریزی، باعث شد که این جوان غیور و ایثارگر، در شهدا به ملکوت اعلی بپیوندد.

پیکر پاک شهید صفرعلی شوقیان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در میان غم و عزّت مردم شهید‌پرور همدان تشییع و در زادگاهش به خاک سپرده شد. یاد و خاطره او، همچون هزاران شهید جمعه سیاه، همواره در قلب تاریخ انقلاب اسلامی ایران جاودان خواهد ماند.

انتهای پیام/