زندگینامه شهید «عبدالحمید باقرزاده»
شهیدی که دفاع از وطن را بالاتر از همه امور میدانست
شهید عبدالحمید باقرزاده، فرزند خانوادهای مذهبی و پرتلاش، پس از طی دوران تحصیل و دریافت دیپلم، خدمت به مستضعفان را در بنیاد مستضعفان آغاز کرد و با روحیهای خستگیناپذیر برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی تلاش نمود. او که دفاع از وطن را در رأس همه امور میدانست، در نامههایش دفاع از اسلام و استقلال کشور را واجب دانست و سرانجام در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۶۱، در جبهه جنوب کوشک، در حالی که به ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسین (ع) پاسخ میداد، به فیض شهادت نائل آمد.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عبدالحمید باقرزاده» یکم مهرماه ۱۳۴۰، در شهرستان بندرعباس چشم به جهان گشود. پدرش مبارک، ستوان دوم شهربانی بود و مادرش طلعت نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هفدهم شهریور ۱۳۶۱، در کوشک بر اثر اصابت سهوی گلوله به قلب، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. او را اسماعیل نیز مینامیدند.
شهید عبدالحمید باقرزاده در سال ۱۳۴۰ در یک خانواده مذهبی چشم به جهان گشود. پس از گذراندن دوران کودکی وارد مدرسه شد و دوران تحصیلات ابتدایی و سپس متوسطه را با موفقیت پشت سر گذاشت. در سال ۱۳۶۰ موفق به اخذ دیپلم گردید.
از آنجایی که شهید علاقه خاصی به اسلام و خدمت به مستضعفان داشت، در بخش کشاورزی بنیاد مستضعفین مشغول به فعالیت شد. او با تلاش شبانهروزی خود سعی میکرد جامعه اسلامی را در پیشبرد اهدافش که همان خدمت به اسلام و محرومان بود، یاری رساند. پس از مدتی برای انجام وظیفه شرعی و الهی، خود را جهت خدمت سربازی معرفی کرد.
نظر شهید درباره جنگ تحمیلی چنین بود:
امام خمینی (ره) توطئههایی را که از سوی دشمن شماره یک مسلمین، یعنی آمریکا، علیه انقلاب اسلامی صورت میگرفت افشا میکرد و این جنگ تحمیلی را نمونهای از جنایات آمریکا و دیگر ابرقدرتها میدانست. به باور شهید، برای دفاع از دستاوردهای انقلاب و خون شهیدان باید به سوی جبههها شتافت تا کربلای حسینی و سپس قدس عزیز را از چنگال دیو صفتان آزاد کرد.
شهید باقرزاده که دفاع از وطن را در رأس همه امور میدانست، در قسمتی از نامهای به خانوادهاش چنین نوشت:
«در این موقعیت حساس، دفاع از میهن اسلامی امری واجب است و من اکنون عازم جبهه نور علیه ظلمت میشوم تا متجاوزان وابسته به امپریالیسم را از این سرزمین اسلامی بیرون رانده و استقلال کشور را حفظ کنم.»
او در بخشی دیگر از نامهاش خطاب به دوستان و آشنایان چنین نوشت:
«همه ما موظفیم با تمام قدرت در برابر دشمنان خارجی و داخلی ایستادگی کنیم تا یارای مقابله با لشکریان اسلام را نداشته باشند. تا بیرون راندن دشمنان اسلام هرگز از پا ننشینید و حالا که در این راه قدم گذاشتهام، میدانم خون خود را هدر ندادهام. حتی به خاطر یک کارت پایان خدمت سربازی هم نیست؛ مسئله امروز، مسئله جنگ و دفاع از اسلام و میهن اسلامی است.»
در همین مسیر الهی بود که در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۶۱، در جبهه جنوب کوشک، در حالی که به ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسین (ع) پاسخ میداد به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
روحش شاد و راهش پررهرو باد.
