فرزند بهار که در قلاویزان آسمانی شد

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید محمدرضا عزیزی در اولین روز بهار، یکم فروردین سال ۱۳۴۵، در روستای میلاجرد از توابع شهرستان کمیجان در استان مرکزی چشم به جهان گشود. تولد او هم‌زمان با رویش دوباره طبیعت، نویدبخش زندگی تازه‌ای برای خانواده مذهبی و متدینش بود. او سومین فرزند خانواده‌ای صمیمی و سرشار از محبت بود که عشق و معنویت در کانون زندگی‌شان جایگاه ویژه‌ای داشت. به دلیل ارادت خانواده به اهل بیت (ع)، نام او را «محمدرضا» نهادند؛ نامی که با روحیه لطیف، دل زلال و طبع بهاری او هم‌خوانی داشت.

دوران کودکی شهید عزیزی با صفا و محبت خانوادگی سپری شد. او تحصیل را تا پایان پایه سوم ابتدایی ادامه داد، اما به دلیل نبود امکانات و شرایط اقتصادی، ناچار شد ترک تحصیل کند. از همان دوران نوجوانی برای کمک به خانواده وارد عرصه کار شد و به شغل خیاطی پرداخت. تلاش، مهربانی و احساس مسئولیت، ویژگی‌هایی بود که او را نزد خانواده، دوستان و اهالی محل عزیز کرده بود.

با آغاز دوران جوانی، همزمان با تداوم جنگ تحمیلی، روحیه ایثار و غیرت دینی و میهنی او را به میدان دفاع کشاند. محمدرضا به‌عنوان پاسدار وظیفه در گردان قائم (عج) از لشکر ۱۷ علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) حضور یافت و حدود سه ماه در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل خدمت کرد. او در این مدت با صلابت و ایمان در کنار همرزمانش ایستاد و سرانجام در تاریخ ۷ شهریور ۱۳۶۵، در ارتفاعات قلاویزان مهران، بر اثر اصابت ترکش، به آرزوی دیرینه خود یعنی شهادت رسید.

پیکر مطهر این شهید والامقام با شکوه فراوان در زادگاهش، روستای میلاجرد کمیجان، به خاک سپرده شد. شهید محمدرضا عزیزی به‌راستی «فرزند بهار» بود؛ کسی که در بهار زندگی چشم به جهان گشود و در بهاری دیگر از عمر کوتاهش، در اوج طراوت ایمان و غیرت، بال در بال ملائک گشود و جاودانه شد.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی