کد خبر : ۵۹۸۸۴۶
۱۵:۲۵

۱۴۰۴/۰۶/۰۴

شهادت پایان زندگی نیست، ادامه راه است

شهید کارمند «حسن ساویز» در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «در شهادتم هرگز باصدای بلند نگریند و بدانند که من نزد ایشان امانتی بیش نبوده‌ام و سرانجام هرکسی مرگ است و چه چیز از این بهتر که مرگ انسان شهادت در راه خالق یکتا باشد.»


شهادت پایان زندگی نیست، ادامه راه است

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید حسن ساویز، یادگار احمد و گل‌یاخه دهم فروردین ۱۳۴۱ در روستای شرفه از توابع شهرستان مغان چشم به جهان گشود. او در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. کارمند بنیاد شهید بود. سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر ششم مرداد ۱۳۶۷ با سمت آرپی‌جی‌زن در اسلام غرب توسط نیرو‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزارش در بهشت زهرای شهرستان تهران واقع است.

فرازی از وصیت‌نامه شهید کارمند «حسن ساویز» را در ادامه مرور می‌کنیم:

«الَّذِینَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِۚ وَأُوْلَـئِکَ هُمُ الْفَآئِزُونَ»

سلام و درود خدمت ولیعصر حضرت مهدی (عج) و نایب برحقش امام امت خمینی کبیر و با درود بر ارواح طیبه شهدا صدر اسلام تا کنون. نخست حمد فراوان ایزد منان را که صراط مستقیم را به من نمایاند و عشق بدین راه را در دلم نشاند و سپاس نعمت رهبری آگاه را که مارا از منجلاب بی‌قیدی و بی‌مسئولیتی رهاند.

من بر اساس مسئولیتی که در قبال اسلام و خون شهدا احساس نموده‌ام روانه جبهه‌های نور علیه ظلمت و حق بر علیه باطل شدم تا بدینوسیله توانسته باشم خدمتی هرچند ناچیز و کوچک انجام داده باشم. در اینجا ذکر چند نکته را به عنوان وصیت لازم می‌دانم:

امت مسلمان در انجام فرامین حضرت امام لحظه‌ای تامل و درنگ نکنید و در یاری رساندن به رزمندگان اسلام همت و کوشش داشته باشید و آگاه باشید که این لحظات بسیار حیاتی و حساس است برای اسلام عزیز به بردادران عزیز توصیه می‌کنم تقوا پیشه کنند و در مساجد‌ها فعالیت کنند و از لذات شهوات زودگذر دنیوی پرهیز نمایند، چرا که دلبستگی به دنیا سرچشمه تمامی آلودگی‌ها و انحرافات است.

از پدر و مادر عزیزم که سال‌ها زحمت کشیده و مرا به اینجا رسانده‌اند تشکر می‌کنم و به خاطر اینکه برایشان ناراحتی ایجاد کرده بودم طلب بخشش می‌نمایم. همینطور از برادران و خواهرانم و از خانواده‌ام می‌خواهم که در شهادتم هرگز باصدای بلند نگریند و بدانند که من نزد ایشان امانتی بیش نبوده‌ام و سرانجام هرکسی مرگ است و چه چیز از این بهتر که مرگ انسان شهادت در راه خالق یکتا باشد. در خاتمه از تمامی خویشان و دوستان عزیز می‌خواهم که مرا حلال کنند.

والسلام علیکم و الرحمته الله برکاته.

انتهای پیام/


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه