وصیت شهید ظهراب رئیسی «۱»
عاشقان در صف شهادت ایستادهاند
شهید «ظهراب رئیسی» در وصیت خود مینویسد: «امشب که عاشقان حسینى گرداگرد هم آمدند امشب که عاشقان شهادت وصیتنامه خویش را امضا مىکنند و من به عنوان یکى از این زائران کعبه و عشق در کاروان حسینى آمدهام تا همراه سنگرنشینان بر خصم زبون بجنگم و امیدوارم که شهادت مرا در بر گیرد و با شهادت و ایثار خون خود بتوانم اسلام را به پیروزى برسانم...» بخش اول وصیت این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهید«ظهراب رئیسی» یکم دی سال ۱۳۴۴ در روستای دوسیران شهرستان کازرون چشم به جهان گشود. دوران کودکی را گذراند و راهی مدرسه شد. تحصیلات را تا پایان سوم راهنمایی ادامه داد و سپس به کار مشغول شد.
سال ۱۳۶۰ با تشکیل پایگاه مقاومت شهید چمران در روستای دوسیران به عضویت این پایگاه درآمد. در ایام جنگ تحمیلی مدتی در سنندج خدمت کرد و سپس به جبهه جنوب رفت و سرانجام ۱۷ شهریور سال ۱۳۶۶ در پاتک دشمن بعث به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای دوسیران به خاک سپرده شد.
متن وصیت:
بهنام خدا با عرض سلام به پيشگاه مقدس حضرت ولى عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و درود به نايب بر حق و بزرگوارش بت شكن زمان حامى مسلمين ايران و جهان اين يگانه رادمرد زمان پيرجماران امام خمينى.
سلام و درود به روان پاک عزيزانى كه در راه خدا به شهادت میرسند و سلام به شما عزيزانى كه در راه حق حماسه مىآفرينند و درود خدا به شما خانوادههاى معظم شهدا كه چنين فرزندانى را بزرگ كردهايد و آنها را تقديم به اسلام مىكنيد.
سلام به شما شهيدان حقجو كه خون خود را روى زمين ريختهايد و اميدوارم كه ادامه دهنده راه آنها باشيم. در اينجا وصيتنامه خود را شروع میكنم:
بسم الله الرحمن الرحيم الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ: «سوره توبه»
امشب كه عاشقان حسينى گرداگرد هم آمدند امشب كه عاشقان شهادت وصيتنامه خويش را امضا مىكنند و من به عنوان يكى از اين زائران كعبه و عشق در كاروان حسينى آمدهام تا همراه سنگرنشينان بر خصم زبون بجنگم و اميدوارم كه شهادت مرا در بر گيرد و با شهادت و ايثار خون خود بتوانم اسلام را به پيروزى برسانم.
خداوندا من به تو پناه آوردهام و تو مرا ببخش و بيامرز گناهان مرا و تو اى آفريدگار جهان ما بنده توئيم و از تو میخواهم كه مرا در اين راه كه زائران حسين(علیه السلام) كه به سوى حرم حركت مىكنند، مرا جزء آنها قراربدهى.
بارى تو اى امام، اى پيشوا و رهبر، من تا آخرين قطره خون و تا آخرين لحظه عمرم و تا خون در بدن دارم و تا يك نفر از كفر جهانى روى زمين باشد، من به خود اجازه نمىدهم كه آرام بنشينم که تا كفر شرق و غرب به كشور اسلامى و آب و خاك اسلاميمان تجاوز كنند.
و تو اى امام، اى بت شكن زمان، من با خداى خود عهد بستهام و به نداى تو لبيك گفتهام و به پيش مىروم تا جزء حماسه آفرينان نهضت تو باشم. اى رهبر بزرگ و اى آيت خدا تا آنجا كه توانستم در راه خدا و پيروى از تو میكوشم و چنان مشت گره كرده و مقاومت مىكنم كه من هم جزء سربازان امام زمان تو باشم.
و اما به شما اى مردم روستاى عزيز و قهرمان و شهيدپرور دوسيران و خانواده گراميم، صحبتی دارم: آرى شما مردم روستاى شهيد پرور هر چند كوچكتر از آنم كه براى شما پيام بدهم و از شما ملت عزيز میخواهم كه هميشه يار و ياور امام باشيد و امام را تنها نگذاريد و رزمندگان اسلام را يارى كنيد و پشت جبههها را محكم نگه داريد و جبههها را خالى نگذاريد و اميد است كه اگر شهيد شدم خداوند مرا قبول كند.
انتهای متن/
