از غدیرتا عاشورا؛ به خط خورشیدی خون
دوشنبه, ۱۶ تير ۱۴۰۴ ساعت ۰۹:۴۷
همه چیز از عید قربان آن قبله و قلب عشق در میدان مرگ سرخ آغاز شد: که مرگ سرخ، به از زندگی ننگین است... و از سماع خونین آن هفتاد و دو سرو بی سر که تا قیامت سبزند، در قتلگاهی که از ازل تا ابد، معرکه خلقت و راز آفرینش انسان است... شاه گفتا کربلا امروز میدان من است، عید قربان من است...ما شیعه ی شریعت شهادتیم. ما آب حیات از عطش شط فرات نوشیده ایم. گلدسته ی اذان ما آن گلوی بریده در گودی مقتل است. مبدا تاریخ ما عاشوراست. قبله نمای قلب ما آن حرم است که خورشیدش از خون تا قیامت، مشعل حیات جاوید است. و امسال عاشورای ما با عطر عشق و عروج شهیدان غدیر، رنگ و بویی دیگر دارد. شهیدانی که از غدیر تا عاشورا، خطی ترسیم کردند به روشنای خون و به شعاع شهادت....
به گزارش خبرنگار نوید شاهد، عاشورای ۱۴۰۴، پرحادثه ترین سال پس از دوران دفاع مقدس از راه رسید؛ با پیام گلبرگهای سرخ شهیدی از رهگذار دفاع مقدس ۱۲ روزه ملت ایران که جنگ دوم ایران و همه اسلام بود با جهان سلطه و شرک و نفاق و استکبار و صهیونیسم جهانخوار. شهیدانی که عید غدیر امسال ما با عطر عروجشان، عید قربان عشق شد و زودتر از محرم، ایران امام‌حسین (ع) را عاشورایی کرد. جنگ سراسری و همه‌جانبه رژیم منحوس و نژادپرست صهیونیستی در سحرگاه خونین ۲۳ خرداد به حریم مقدس سرزمینمان، با به شهادت رساندن شمار زیادی از بلندپایه ترین مقامات نظامی کشور و نمادهای اقتدار و عزت ایران در منطقه و جهان، فصلی جدید از رویارویی ام القرای مقاومت اسلام را با جهان نابرابری و نفاق، پیش روی همه جهانیان گشود و تاریخ ایران را نیز وارد مرحله نوینی از ظهور و پوست اندازی هویت دینی و ملی خود ساخت. اراده و انسجام ملی در جریان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، چنان عظیم و بی سابقه و آنگونه حیرت آور و غیر قابل باور بود که برای بسیاری از تحلیلگران، عرصه گشای یک حقیقت نویافته در تحلیل روانشناسی جمعی و وجدان عمومی ایرانیان شد. پیوند شگفت و شکوهمند باور دینی و غیرت و غرور ملی؛ همان جوهره تمدن سازی روح قومی ایرانی که او را از گذر هزاره ها، چنین پایدار و استوار بر قله تاریخ نشاند و اکنون نیز طلایه دار بزرگترین بعثت معنوی بشر در جهان معاصر کرد.
بر قله ی خون بخوان: که ایران، حرم است...
شهیدان اقتدار ما، که عید غدیرشان، عید وصال بود و نقطه پیوند فلسفه عید قربان و حکمت عاشورا، خطی به خون رسم کردند از معنای ولایت باطنی حق، تا شهادت فی سبیل الله و مگر در غایت تکامل توحیدی انسان موحد سالک، جز نثار جان در اعتلای کلمه حق، کمال و کرامتی بزرگتر هم هست؟ شهیدان غدیر، پیام آوران عزتی بودند که در پرتو حاکمیت حق و فضیلت و در سایه ولایت اهل الله حاصل می شود. دشمن، همه توان خود را در جنگ ترکیبی، جنگ شناختی و تحلیلی، جنگ نرم، به میدان آورده تا این عزت و اقتدار را نشانه بگیرد. برای همین دستگاه‌های تبلیغات و جنگ روانی و دروغپردازی و وارونه سازی رسانه ای خود را به کار گرفته اند تا وابستگی و ذلت را، دریوزگی و دنائت را، در لفاف تئوری نفی استقلال و توجیه سلطه و اسارت، تزریق کنند با پوششی از رفاه و تجمل ظاهری از جنس شیخ نشین های عرب! ولایت فقیه در امتداد ولایت حق و اولیای الهی است که حاکمیت ارزش‌ها و اصالت های مکتب را معیار قدرت می کند نه دروغ و منافع حقیر قدرت طلبانی از جنس ترامپ قمارباز و نتانیاهوی کودک کش جلاد. سیاست ما در این نظام ولایی، عین دیانت ما است چون در مسیر عبودیت و هدایت است نه هوی و منیت. بنیانگذار این نظام شهیدپرور و شهادت باور، همان امامی است که گفت هرکه بگوید من، شیطان است و نگویید من، بگویید مکتب من... نظام ولایت حق و حاکمیت ارزشهای الهی و معنوی، نظام قداست است نه قدرت، و شهیدان اقتدار، شهیدان غدیر حتی زمان شهادتشان هم درس آموز و حکمت آفرین بود.
دشمن خبیث تروریست صهیونی، با دست خود، زمانی را ناخواسته انتخاب کرد که این تقارن شهادت عاشورائیان ما با عید غدیر، عید ولایت و عید عدالت و کرامت را معنی دار و ماندگار کند. باقری و سلامی و رشید و حاجی زاده و... با خونشان نشان دادند که برای غدیری بودن. باید عاشورایی بود. نشان دادند که آنکه عید غدیر به مبارکباد و تهنیتش می آید، قبلا از آزمون عید قربان گذشته و خویشتن را در قربانگاه قرب حق، ذبح کرده و ابراهیم وار از پس ذبح اسماعیل خود برآمده، تا شایسته کرامت و فدیناه بذبح عظیم شده است. و آنکس که غدیری شد و اهل ولایت، ناگزیر امتحانی عاشورایی دارد و راه غدیر، به عاشورا می رسد و مقصد غدیر خم، کربلا و گودی قتلگاه است.
ای مرغ های طوفان! پروازنان بلند...
دومین راز عزتمندی مکتب شهیدان غدیر، آن است که آموختند بدون روح شهادت طلبی، نمی توان مقتدر بود و اقتدار آفرید. آنکه بر ترس از مرگ، غلبه کرده است، به منتهای راز خلقت رسیده و در مدار یگانگی به افق جاودانگی رسیده است. ملتی که سران و سردارانش چنین بلندقامت شوند، به بلندای شرف می رسد. ملتی که زیر همه تهدیدها و ترسها، به خیابان می آید و وحشی‌گری و وحشت آفرینی دشمن را زیر پا له می کند، ملتی است که در مکتب شهادت بزرگ شده و قد کشیده و به بلوغ و باروری رسیده است. این ملت، که سردارانش شب و روز در آرزوی شهادت بودند و در حسرت پیوستن به همرزمان و همسنگران شهیدشان، نمی تواند از جنس ذلت و حقارتی باشد که دشمنانش هستند. ملت شهادت، ملت امام‌حسین (ع) و عاشورا، از جنس تسلیم بی قید و شرط که آن دلال دروغگوی گنده لات پیشنهاد داد نیست.
ملتی که پای روضه و گریه بر اباعبدالله بزرگ شده، ملتی که سر سفره ی پاره تن زهرا (س) نشسته، ملتی که بچه نوزادش شیر مادر را آمیخته به طعم اشک بر ارباب بی کفن چشیده و قد کشیده، این ملت از جنس آن نکبتی نیست که عنتر لش نال ها در بوق می کنند و به دروغ، خود را به این ملت حسینی و عاشورایی و کربلایی می بندند.ای شهیدان! معنای اقتدار ما شمایید. پرچم خونتان تا ابد بالاست...
حسینیه ای به وسعت حرم ایران
و دیدیم که امام و مقتدای شهیدان غدیر، شب عاشورا، به میان مردم آمد و در مجلس عزای جد شهیدش، قبله قلب همه شهیدان و شاهدان عالم، شمع جمع شد و نور امید و روح آرامش یک ملت که در محاصره یک جهان دشنه و دشمن، یک جهان درندگی و دروغ، تنها خدا را داشت و امام حسین (ع) را. خامنه ای آمد تا دو هفته دروغگویی بی امان و بمباران روانی و تبلیغاتی دشمن را بر سرشان بکوبد و بگوید این ملت و رهبرش هردو شاگرد مکتب حسین و عاشورا هستند. خامنه ای جانشین و تربیت شده ی آن امامی است که فرمود: در قاموس شهادت، واژه ی وحشت نیست. و جدش حسین (ع) است که فریاد هیهات منا الذله ی او هنوز سرچشمه سرخ هر فریاد است و ندای عزتمندی و تسلیم‌ناپذیری اش سرخط آزادمردی است: مثلی لا یبایع مثله... ما را از که می ترسانند و از چه؟ نوچه های حرمله و پادوهای شمر و خولی، ملت امام‌حسینی و بچه هیاتی را، ملت خمینی و خامنه ای را از چه می ترسانند؟ از مردن؟
این آنها هستند که باید از مرگ بترسند و در سوراخ موش پناه بگیرند. این بیچاره ها، ما را هم از جنس حقارت خودشان می بینند و قیاس به خود می کنند! خامنه ای تا مرز شهادت رفته و خودش شهید زنده است و یادگار شهیدان. این مردم هم که هر کوچه و خیابانشان به نام شهیدی متبرک و معطر است. خامنه ای آمد تا مظهر پیوند روح دین باوری و هویت ملی این مردم شود. دشمن، به هرزه دست و پا می زند تا بگوید ایران از اسلام و از امام حسین (ع) جدا است. رجاله های رذل هوچی در شبکه ها و سایت ها ریخته اند که امروز روز دفن دینداری است اما نفهمیدند که این مردم، ملیت و هویت ملی خودشان را هم از رهگذر ایمان و اعتقادشان حفظ کردند و خیال حماقت بار و خامی است جدا کردن این دو که جوهره و جانمایه زندگی و معنای ایرانی بودن هر ایرانی است. این موج شعف و شور از حضور و دیدار دوباره ی رهبر، نشان از آن دارد که او تگیه گاه محور ثبات و توازن و اقتدار این ملت است.
در این جنگ تحمیلی سهمگین ترین و ستیزه گر ترین قدرت مادی با پیچیده و پیشرفته ترین ابزارها و فن آوری های تسلیحاتی در یک جنگ ترکیبی فراگیر و همه جانبه، به میدان آمد تا ابتدا سنگر روانی و سپس سنگر امنیت و اقتدار جمعی را فتح کند اما امامت امت، که محور نرم افزاری آیین عزتمندی است، موازنه را کاملا تغییر داد و میدان بازی را عوض کرد. امروز حضور او الهام بخش همه جوشش ها و خیزش های ضد نظام سلطه و نظم سلطه گر و سلطه گستر در جهان کنونی است. این اوست که وجودش، بزرگترین تهدید برای موجودیت یک ملت و کشور را با آرامش و ایمان و اطمینان خود، تبدیل به فرصتی برای شکوفایی و تحقق و فعلیت یافتن روح اراده و اعتلای ملی ما کرد و نقطه پیوند اسلامیت و ایرانیت، معنویت و ملیت ما شد. تمام تلاش مزدوران دشمن هم برای این است که این پیوند را از میان ببرند و اسلام را از ایران، جدا کنند و امام حسین (ع) و فلسفه شهادت را از ما بگیرند. و این اوست که نشسته بر کوهپایه کهکشان کرامت عاشورا، با آرامش خود، آرام و قرار ما می شود. این اوست که حسینیه امام‌خمینی را حسینیه ای به وسعت همه ایران کرده است.حسینیه ای به عظمت حرم ایران...
این اوست که همه شهیدان غدیر امسال، شهیدان عرت و اقتدار، در ولایت او جان بر سر پیمان نهادند و شهید راه او شدند. سلام بر حسین (ع) که کرامت شهادت را به انسان آموخت و از اسارت مرگش رهاند و سلام بر شهیدان که از ذلت ترس از مرگ، به عزت حیات جاوید توحیدی، رهنمون شدند و راهمان دادند...
و سلام بر این رهبر، که یکتنه در برابر جهانی از شقاوت و شر، تباهی و تاریکی، قد علم کرده است که پرچم مکتب مظلوم عاشورا بر زمین نماند تا عصر ظهورالسلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک....
نظر شما
