پشتیبان ملت و بیزار از جور و ستم بود

به گزارش نوید شاهد گلستان، شهید «ذکریا حشمتی» در پنجم خرداد ماه سال ۱۳۳۴، در روستای بالاجاده از توابع شهرستان کردکوی دیده به جهان گشود. او به عنوان استوار یکم ارتش در جبهه‌های حق علیه باطل حضور یافت و در ششم آبان ماه سال ۱۳۶۰، با سمت فرمانده توپ چی در بوکان هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب به درجه رفیع شهادت نائل شد. 

شهید ذکریا در پنجمین روز از خرداد سال ۱۳۴۴ در روستای بالاجاده کردکوی در غرب استان گلستان به دنیا آمد. پدرش عبداله و مادرش شهربانو هر دو کشاورز بودند و روزی خود را با عرق جبین و کار و تلاش بی وقفه به دست می‌آوردند. ذکریا وقتی پا به سن هفت سالگی گذاشت، وارد مدرسه ابتدایی روستا شد و دوره ابتدایی را در مدرسه رادکان با موفقیت به پایان رساند. ولی بعد از این دوران بعلت مشکلات اقتصادی قادر به ادامه تحصیل در مراحل بالاتر نشد و در کنار اعضای خانواده به کار کشاورزی مشغول شد تا سهمی در امرار معاش خانواده داشته باشد.
پس از چندین سال کار و تلاش و زحمات شبانه روزی، سال ۵۴ زمان رفتن به خدمت سربازی او فرا رسید و ذکریا عازم خدمت سربازی شد.
او پس از گذراندن دوران آموزشی به مشهد مقدس اعزام شد تا دوران مقدس سربازی را در جوار آقا امام رضا (ع) طی کند. او چند ماهی در مشهد و مدتی در تهران خدمت کرد و پس از آن در سال ۵۶ به استخدام ارتش در آمد و مشغول به کار شد. 
شهید بزرگوار پسر بسیار با ایمانی بود و از نظر صداقت و راستگویی، ساده زیستی و نظم، الگویی مناسب برای هم سن و سالانش بود. او حتی در شرایط سخت و خفقان آن زمان محکم، استوار و با ایمان بود و با وجود اینکه دوران خدمت سربازی و چند ماهی از مدت حضورش در ارتش را در زمان شاه خائن گذراند همواره پشتیبان ملت و بیزار از جور و ستم بود.
تمام مدت زندگی اش توأم با کار و تلاش و کمک به همنوعان بود. دلسوز نیازمندان و یتیمان بود و در حد توانش به آنها کمک می‌کرد. 
او انسانی متواضع و فروتن بود و با وجود اینکه جوانی ورزشکار بود و در ورزش کونگ فو تا مرحله مربی گری پیش رفت، اما همواره به تعالی فکر و معنوی بیش از تعالی جسمی اهمیت می‌داد.
از زمان قبل از پیروزی انقلاب با بعضی از شخصیت‌های روحانی در ارتباط بود و با شکل گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی در پی فرمان حضرت امام مبنی بر ترک پادگان ها، ذکریا یکی از اولین کسانی بود که فرمان رهبرش را لبیک گفت و در صفوف مردم انقلابی قرار گرفت.
بعد از پیروزی انقلاب جهت انجام وظیفه خطیر پاسداری از انقلاب دوباره روانه پادگان شد و این بار زیر پرچم پر افتخار جمهوری اسلامی به حفظ و حراست از دستاورد‌های انقلاب پرداخت. سال ۵۸ یعنی وقتی که ۲۴ ساله بود، ازدواج کرد و تنها فرزندش مهدی در سال ۵۹ شد. بعد از شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران داوطلبانه از طریق نیروی زمینی ارتش عازم جبهه شد. در مدت حضورش در جبهه مسئولیت فرماندهی توپ را بر عهده داشت. 
ذکریا بعد از مدت‌ها در مقابل دشمنان اسلام در ششمین روز آبانماه سال ۶۰ در منطقه جنگی بوکان در شهرستان مریوان به مقام والای شهادت نائل شد.

انتهای پیام/