سرباز سرافراز اسلام که در تپه شبیرا جاودانه شد
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید محمدرضا کیومرثی در دومین روز فروردین‌ماه سال ۱۳۴۳، در محله نواب صفوی (جلیل‌آباد سابق) از توابع شهرستان ساوه، در خانواده‌ای نسبتاً کم‌برخوردار دیده به جهان گشود. از همان سال‌های کودکی تحت تربیت دقیق خانواده قرار گرفت و خیلی زود با کار و کشاورزی آشنا شد. از همان دوران، به همراه خانواده مشغول به کار بود و حتی یک روز از تلاش و فعالیت باز نماند. کشاورزی را دوست داشت و از این راه، روزی حلال به دست می‌آورد.
او در کودکی پسری آرام، بی‌آزار و خوش‌رفتار بود. در سال ۱۳۵۰، در سن ۷ سالگی وارد مدرسه شد و در تحصیل، عملکردی نسبتاً خوب داشت. طی ۱۱ سال دوران تحصیل، همواره مورد تحسین و رضایت مسئولان مدرسه به‌ویژه از نظر اخلاق و رفتار قرار می‌گرفت. در محیط خانواده نیز فردی متین، مهربان و خوش‌برخورد بود و نزد اعضای خانواده بسیار محبوب و عزیز به شمار می‌آمد.
پس از اتمام سال سوم متوسطه در جلیل‌آباد، برای ادامه تحصیل راهی ورامین شد و در هنرستان، رشته مکانیک را دنبال کرد. این ایام با آغاز نهضت انقلاب اسلامی همزمان شده بود. او در کنار ادامه تحصیل، در جهاد ورامین فعالیت می‌کرد و شب‌ها به عنوان نگهبان در دانش‌سرای امرآباد خدمت می‌داد.
با آغاز جنگ تحمیلی، تصمیم به ترک تحصیل گرفت و به ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست. در سال ۱۳۶۰ به عضویت تیپ تکاور ذوالفقار درآمد و دوره مهندسی در رشته مین‌یابی را در بروجرد گذراند. پس از اتمام دوره، به جبهه گیلان‌غرب اعزام شد و سپس برای شرکت در عملیاتی که ارتش در فروردین‌ماه در نظر داشت، به منطقه دزفول منتقل گردید.
سرانجام، در سومین روز فروردین‌ماه ۱۳۶۱، در تپه شبیرا واقع در دشت عباس و در جریان عملیات فتح‌المبین، در دفاع از شرف و حیثیت جمهوری اسلامی ایران به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
محمدرضا در طول زندگی، آموزه‌های بسیاری از پدر خود که از پرسنل ارتش بود، آموخت و همین تربیت نظامی، او را به حضور داوطلبانه در ارتش و پیوستن به کادر رسمی آن سوق داد. پس از شهادت در مناطق عملیاتی جنوب کشور، پیکر مطهرش برای وداع آخر به نزد خانواده‌اش بازگردانده شد و در زادگاهش، روستای جلیل‌آباد، به خاک سپرده شد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
