سرباز شهیدی که در مسیر ایثار ماندگار شد
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «احمدعلی خمیس آبادی» در سال ۱۳۲۹ در روستای قزوینه از توابع کنگاور، در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد. او در ۹ سالگی پدر و مادر خود را از دست داد و مجبور شد سرپرستی دو خواهرش را بر عهده بگیرد. شرایط سخت زندگی، او را وادار کرد تا تحصیل را کنار بگذارد و برای تأمین معاش به کارگری روی آورد.
ورود به ارتش
در ۱۸ سالگی به استخدام ارتش شاهنشاهی درآمد و در رسته چتربازان مشغول به خدمت شد. اما مدتی بعد، به دلیل نارضایتی از شرایط حاکم، ارتش را ترک کرد و در یکی از شرکت‌های تهران مشغول به کار شد. در سن ۲۳ سالگی ازدواج کرد و همچنان به کارگری ادامه داد، هرچند مجدداً به خدمت نظام دعوت شد اما علاقه‌ای به بازگشت نداشت.
بازگشت به ارتش پس از انقلاب
با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و دستور امام خمینی (ره) برای بازگشت نیروهای نظامی انقلابی، او با اشتیاق فراوان دوباره به ارتش پیوست. در سال ۱۳۵۵ به‌طور رسمی در ارتش ماندگار شد و با شروع جنگ تحمیلی، چندین بار در جبهه‌های نبرد حضور یافت. پس از مدتی به دلیل شایستگی‌هایش، در یکی از گروهان‌های دفتری ارتش مشغول به کار شد.
ایثار در پشت جبهه
شهید خمیس آبادی مسئولیت رساندن کمک‌های ضروری به رزمندگان خط مقدم و انتقال مجروحان و شهدا را بر عهده داشت. او با عشق و علاقه این وظیفه را انجام می‌داد و همواره برای یاری رساندن به همرزمانش پیشقدم بود.
مجروحیت و شهادت
در سال ۱۳۶۵، در حین انجام مأموریت، هدف گلوله یکی از نیروهای ضدانقلاب (دمکرات عراق) قرار گرفت و به‌شدت مجروح شد. این جراحت منجر به از دست دادن توانایی حرکت و زندگی روی ویلچر شد. او سال‌ها درد و رنج این مجروحیت را تحمل کرد تا اینکه در سال ۱۳۷۰، پس از تحمل سال‌ها سختی، به خیل شهیدان پیوست.
انتهای پیام/
