نماد استقامت در برابر ظلم و ایثار در راه خدا
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، اگر هدف انسان، خدا باشد و مقصد او چیزی جز رضای الهی نباشد، آنگاه او به انسانی الهی تبدیل می‌شود و به خداوند ایمان راسخ پیدا می‌کند. حتی اگر از نظر مادی در تنگنا قرار گیرد و گرسنگی بر او غالب شود، هرگز از ایمانش دست نمی‌کشد و همواره به یاد خدا خواهد بود، زیرا او هدف و مقصود حقیقی است.
همچنین، اگر جامعه‌ای الهی و خدایی باشد، حتی اگر از هر سو مورد هجوم قرار گیرد و ابرقدرت‌ها لحظه‌ای آن را آسوده نگذارند، هرگز خم به ابرو نخواهد آورد. این همان اصالت انقلاب است که دولت‌های شیطانی با آن سر ستیز دارند. بدانید که جامعه‌ای که در برابر ظلم و زور سر تسلیم فرود آورد، هرگز روی آرامش و عزت را نخواهد دید. اما مردان این سرزمین هرگز تسلیم نشدند و در این مسیر به شهادت رسیدند.
شهید محمود ربیعی در نخستین روز از تیرماه ۱۳۴۷ در خانواده‌ای کشاورز و زحمتکش در روستای خان‌آباد از توابع شهرستان خمین متولد شد. در هفت‌سالگی به مدرسه رفت و تحصیلات ابتدایی را در روستای خان‌آباد و دوره راهنمایی را در روستای لکان به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت. در سال چهارم دبیرستان بود که با فراگیری آموزش‌های نظامی، راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد.
او در سال ۱۳۶۴ برای نخستین بار به جبهه اعزام شد و سه ماه در منطقه عملیاتی حضور داشت. پس از مدتی، در آبان ۱۳۶۵ بار دیگر به جبهه بازگشت و در عملیات‌های کربلای ۴ و ۵ حضور یافت. آن روزها، شلمچه بوی کربلا می‌داد و در هر گوشه از این سرزمین، شهیدی به دیدار معبودش می‌شتافت.
محمود در عملیات کربلای ۵، تک‌تیرانداز گردان روح‌الله از لشکر ۱۷ علی بن ابی‌طالب (ع) بود و بارها دشمن متجاوز را هدف قرار داد. سرانجام، در حالی که فریاد «الله‌اکبر» سر داده بود، با اصابت ترکش‌های خمپاره بر زمین افتاد و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. در غروبی ابری، پیکر مطهرش بر دستان مردم حزب‌اللهی تشییع شد و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
