سومین «شهید محراب» و «معلم اخلاق» در آیینه کتاب
به گزارش نویدشاهد: معلم اخلاق و استاد مجاهد حضرت آیت‌الله دستغیب شیرازی در شب عاشورا 1292 شمسی در شهر شیراز متولد شد. نام زیبای او که به احترام سرور و سالارش «عبدالحسین» نهاده شد، ترسیم‌کننده آینده خونینش بود که با اقتدا به مولایش و در راه آرمان‌های مقدس، بدنی تکه تکه و قطعه قطعه را تقدیم به مکتبش کرد. در این گزارش که به مناسبت بیستم آذرماه، چهل و دومین سالگرد شهادت آیت‌الله دستغیب بر اساس نتایج جست و جو در سایت «خانه کتاب و ادبیات ایران» تهیه شده است؛ به آخرین کتاب‌های منتشر شده درباره جایگاه و منزلت این شهید گرانقدر پرداخته‌ایم.
«در آغوش رفیق: زندگینامه داستانی شهید عبدالحسین دستغیب»
این کتاب، روايتی داستانی از زندگی عبدالحسين دستغيب است که با زبانی ساده و روان نگاشته شده است. در مقدمه این کتاب آمده است: «سيد عبدالحسين دستغيب شيرازی (۱۲۹۲-۱۳۶۰ش) مجتهد شيعه، شهيد محراب، امام‌جمعه شيراز. شهرت او بيشتر به سبب درس اخلاق و کتاب‌های فراوان اخلاقی او است. گناهان کبيره، قلب سليم، داستان‌های شگفت ازجمله آثار سيد عبدالحسين دستغيب است. او در مبارزات انقلاب اسلامی نقش فعالی داشت و پس از انقلاب به امامت جمعه شيراز منصوب شد. در آذر ۱۳۶۰ش، پس از اقامه نماز جمعه در يک حمله تروريستی انتحاری توسط يکی از اعضای سازمان مجاهدين خلق مشهور به منافقين به شهادت رسيد و سومين شهيد محراب نام گرفت.»
این کتاب نوشته « مهدیه ارطایفه» است که انتشارات «انجمن قلم ایران» سال 1398 آن را در قطع رقعی منتشر کرده است.
«آیت‌الله عبدالحسین دستغیب» سرگذشتنامه مجتهدان و علما
کتاب حاضر، جلد دوم از مجموعه «شهدای محراب» است که به بیان سرگذشت شهید «آیت‌الله عبدالحسین دستغیب» می‌پردازد. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «در سال ۱۳۲۱ ش، آیت‌الله دستغیب برخلاف میل خود و به توصیه استادانش به ایران بازگشت؛ بنابراین آیت خدایی، عارف سالک شیرازی با گرفتن اجازه اجتهاد از استادانش به شیراز مراجعت کرد. با آمدن به شیراز از ابتدا در مسجد طالبیون به اقامه جماعت پرداخت و پس از آن، چون ماه رمضان نزدیک می‌شد و جمعیت زیادتر، صلاح دیدند که طاق منبری مسجد جامع عتیق شیراز را نخاله برداری و آماده انجام مراسم ماه رمضان کنند.»
این کتاب نوشته «مریم محمدزاده هروی» است که سال 1393 توسط نشر «آینور» در قطع رقعی منتشر شده است.
دوشنبه‌ای که می‌آید: بر اساس زندگی شهید محراب آیت‌الله عبدالحسین دستغیب
کتاب «دوشنبه‌ای که می‌آید» به قلم زنده یاد جهانگیر خسروشاهی، نگاهی است به زندگی شهید محراب، آیت‌الله عبدالحسین دستغیب که همراه با دو اثر داستانی روایت میشود.
این کتاب از زبان یکی از اعضای سازمان کمونیستی به نام «شریف» روایت میشود که برای موافقت سازمان با سفرش به آلمان شرقی یا روسیه، مدارکی را بر علیه آیت‌الله دستغیب تهیه کرده و به آن‌ها ارائه می‌دهد اما پس از مدتی بر حسب اتفاق در زندان‌های ساواک با ایشان هم سلول شده و پس از آشنایی با ایشان و شناخت شخصیت وی، دچار تحول درونی شده و نسبت به گذشته پشیمان میشود.
این پشیمانی تا جایی است که پس از آزادی از زندان تصمیم می‌گیرد برای دیدار آیت‌الله دستغیب به شیراز برود اما به دلیل بیماری موفق نمی‌شود. در همان روز‌ها منافقین در مسیر نماز جمعه آیت‌الله دستغیب بمب گذاری کرده و مسبب به شهادت رسیدن آن بزرگوار می‌شوند. در نهایت هنگامی که او در مجالس ختم آن شهید حضور داشت سازمان را متوجه تغییرات خود کرده و توسط افراد آن‌ها به قتل می‌رسد و جنازه او پس از مراسم در خلسه‌ای لذت بخش روی زمین قرار می‌گیرد.
این داستان که آغاز و انجام درخشانی دارد از سرمای نیمه شب در باغ مخفی اعضای کمونیست و صدای زوزه شغال‌ها آغاز شده و در شبی بارانی با جمع کثیری از مردم عزادار، به پایان می‌رسد.
نویسنده داستان را نه در یک محور خطی، بلکه به گونه‌ای روایت می‌کند که قصه در میان دو محور زندگی آیت‌الله دستغیب و قصه ترس‌ها، تردید‌ها و تحولات درونی مرد کمونیست قرار گرفته و نشان داده میشود.
در بخشی از کتاب دوشنبه‌ای که می‌آید می‌خوانیم: «در حدود 325 سال قبل، در کنار شاه‌چراغ، مدرسۀ علمیه‌ای به نام حکیم بنا شد. این مدرسه، دارای چهارده حجره 4*3 و هشت حجرۀ 4*6 و چهار مَدْرَس (محل درس گفتن در حوزه‌های علمیه) بزرگ بود. این مدرسه، پس از مدتی که محل تحصیل بود، به مرور از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد و از شدت بی‌توجهی به خرابه‌ای پر از خاشاک و زباله تبدیل شد.»
همچنین در بخش دیگری از کتاب می‌خوانیم: «عبدالحسین دستغیب شیرازی، بعد از ماه رمضان سال 1350 ه.ش بعد از اینکه یکی دو سال به تحریک مردم پرداخت، مشغول به کار شد و به طور جدی به بازسازی این مدرسه پرداخت. وی با کمک مردم مقادیر زیادی سنگ خریداری کرد. سنگ‌ها در مدرسه به اندازۀ متناسب تراشیده شد و در جای خود نصب گردید. حجره‌هایی که سقف آن‌ها در اثر مرور زمان فرو ریخته بود، طاق زده شد. قسمت پایین حجره‌ها با کاشی‌های 10*10 تعمیر و مرمت گردید. سر در مدرسه که به طور کلّی از بین رفته بود، بازسازی و در و پنجره‌ها تعویض شد.
حوض مدرسه که گودالی از آب آلوده بود، تخریب و در جای آن حوض بزرگ و آبرومندی ساخته شد. وسائل رفاهی مدرسه از قبیل آشپزخانه و حمام بنا شد. آشپزخانۀ مدرسه، به دستور عبدالحسین دستغیب، هر شبانه روز یک وعده غذای گرم طبخ نموده و در اختیار طلاب قرار می‌داد.
این مدرسه در حال حاضر، نیاز استان فارس را به عالم دینی تأمین می‌کند و یکی از مراکزی است که زیر نظر این فرد با مدیریتی قوی اداره میشود و می‌توان از طریق اعزام عناصری به درون مدرسه به اطلاعات دیگری دربارۀ آن دست یافت. عبدالحسین دستغیب شیرازی این مدرسه را با صرف حوصله، دقت، پشتکار کم‌نظیر و هزینه نمودن مقادیر زیادی پول، بازسازی کرد.»
این کتاب نوشته «جهانگیر خسروشاهی» است که سال 1377 توسط انتشارات «سوره مهر» در قطع رقعی منتشر شده است.
خبرنگار: آرزو رسولی نجّار
