بعد از شهادت پسرم دیگر زندگی نکردم
پنجشنبه, ۲۵ خرداد ۱۴۰۲ ساعت ۱۲:۵۲
مادر شهید «صیدکریم شکری» می گوید: وقتی پسرم در دانشگاه تربیت معلم قبول شد، خیالم راحت بود که دیگر به جبهه نمی‌رود اما او همیشه برای جبهه رفتن مشتاق بود و بی‌اطلاع من به جبهه می‌رفت. وقتی خبر شهادتش را آوردند شوکه شدم و تا 7 سال بعد از شهادتش نتوانستم زندگی کنم و دست و دلم به هیچ کاری نمی‌رفت.
به گزارش نوید شاهد لرستان، شهید صیدکریم شکری یکم فروردين 1340، در روستای چگنی از توابع شهرستان خرم آباد چشم به جهان گشود. تا پايان دوره كاردانی درس خواند. دبير بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. نوزدهم دی 1363، در زبيدات عراق بر اثر اصابت تركش به شكم و پاها شهيد شد. مزارش در روستای مله بلوط از توابع شهرستان زادگاهش واقع است.
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار : ۰
در انتظار بررسی : ۰
انتشار یافته: ۱
سجاد شکری
| 
۱۵:۴۶ - ۱۴۰۳/۰۸/۰۹
پاسخ
داپیره جاودانه من،فدای سخن زیبا،چشمای مهربان و بوی گلونی پر از مادرانگی تو بشم.با رفتن تو همه خاطرات و کودکی ها در من مردند و در ژرفای تنهایی همیشگی فرو رفتم.تو فرزند کربویی،خواهر بلوط ها و مادر گندمزاران هستی. روان تو و عمو صیدکریم انوشه باد به مینو
