مبادا! صحنه را خالی بگذارید!

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهیدسیدمحی‌الدین افتخاری، یکم مهر 1341، در روستای پراچان از توابع شهرستان ساوجبلاغ به دنيا آمد. پدرش سيدقوام و مادرش گلابتون نام داشت. تا پايان دوره ابتدایی درس خواند. كارگر بود. ازدواج كرد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. دوم دي 1361، در مريوان هنگام درگيری با گروه‌های ضدانقلاب با اصابت گلوله به شهادت رسيد. پیکر وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاك سپردند. برادرش سيدمعين الدين نيز شهيد شده است.

آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت‌نامه شهیدافتخاری است.

خداوند دوستدارکسانی است که در راه او به مقاتله و مجاهده بر می‌خیزند و درصلابت و استواری مانند کوه‌ها استوارند. با سلام و درود به رهبرکبیر انقلاب اسلامی، درود بر شهیدان بدر تا شهیدان انقلاب اسلامی ایران، درود بر اسراء و مفقودین و رزمندگان جبهه‌های حق علیه باطل. وصیّت من به امّت حزب الله این است که به جبهه ها بیایند و با دشمنان بجنگند تا رفع کل فتنه. مبادا صحنه را خالی بگذارید که دشمن خوشحال بشود! در مجالس مسجد شرکت کنید که مسجد سنگر است مبادا مانند مردم کوفه امام را تنها بگذارید! پشتیبان  انقلاب و مستضعفان  و ولایت فقیه باشید. ادامه دهنده ی راه شهیدان باشید که حقّ بزرگی برگردن تک تک ما دارند. با تقوا و پرهیزگار باشید و خودسازی کنید. به دنیا دلبسته نشوید که این دنیا مانند سایه‌ی درختی است زود گذر. در دنیا کارهایی کنید که در راه خدا باشد و پاداش کارنیک را در روز قیامت از خداوند بگیرید. ای پدرعزیزم! می دانم که خیلی برایت سخت است ولی در این دنیا سختی ها را باید تحمّل کرد که در آخرت پاداش سختی ها را می گیری. مادرم! چنان باید صابر باشی که صبر از دست تو خسته شود. برادران عزیزم! شما باید ادامه دهندگان راه شهیدان باشید. خواهرم! همسرم! حجاب شما کوبنده تر از خون شهیدان است و باید محکم و استوار و صابر باشید. وصیّتم نسبت به فرزندم سیّده فاطمه این است که او را خوب تربیت کنید. والسّلام.   

دهم اسفند ماه 1365 

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

پيام شهيد : در دنيا کارهايی کنيد که در راه خدا باشد و پاداش کار نيک را در روز قيامت از خداوند بگيريد.

شاهد قرآنی : مَنْ كانَ يُريدُ ثَوابَ‏ الدُّنْيا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ كانَ اللَّهُ سَميعاً بَصيراً (134نساء).

هر كس (برای عمل و كار خود) پاداش (در) دنيا را بخواهد، پس (از احكام و دستورهاى خدا پيروى كند، زيرا) پاداش (در) دنيا و روز رستاخيز نزد خدا است و خدا شنواى (گفتار شما و كردارتان را) بينا است.

شاهد حديثی : قال رسول الله (ص) : ايّها النّاس؛ هذه دار ترح لا دار فرح، و دار التوآء لا دار استوآء. فمن عرفها لم يفرح لرخاء و لم يحزن لشقاء، الا و انّ اللّه خلق الدّنيا دار بلوى و الاخرة دار عقبى فجعل اللّه بلوى الدّنيا لثواب الاخرة سببا، و ثواب الاخرة من بلوى الدّنيا عوضا، فيأخذ ليعطى، و يبتلى ليجزى‏ ... (نهج الخطابة، عربى‏، ج‏1، ص 248)   

اى مردم، دنيا خانه ی غصّه و اندوه است نه خانه ی شادى و سرور، خانه‌ی نا امنى و بى‌‏قرارى است نه زندگى آرام، آن كس كه دنيا را بشناسد، در قبال خوشى آن شاد و در مقابل گرفتاری‌اش غمزده نمى‏‌شود، بدانيد كه خدا دنيا را منزلگاه بلا و آزمايش و آخرت را قرارگاه زيست و زندگى آفريده است، بلاى دنيا را سبب پاداش آخرت، و اجر اخروى را نتيجه گرفتارى و بلاى دنيا قرار داده است در دنيا از انسان می‌گيرد براى اينكه در آخرت به وى عطاء كند و در اين جهان بلاء می‌دهد تا در آن جهان جزا دهد.

انتهای پیام/