روایتی از حال و هوای روزه‌داریِ رزمندگان در جبهه
به گزارش نوید شاهد البرز؛ "حاججعفر طهماسبی" ازرزمندگان دوران دفاع مقدس است که به قول خودش شربت شهادت به او نرسید و به مقام جانبازی نائل آمد. او متولد اسفندماه 1346 در جوار حضرت عبدالعظیم(ع) است و از 8 سالگی مداحی را شروع کرده و تا به حال، به لطف خدا و کرم اربابش امام حسین (ع) توفیق این کار را دارد.
در ادامه خاطره‌ای از این جانباز بزرگوار در مورد حال و هوای روزه‌داری می‌خوانید.
«در 8 سال دفاع مقدس یعنی از سال 59 که جنگ تحمیلی آغاز شد، شروع ماه رمضان در تیرماه بود و در آخرین سال جنگ یعنی سال 67 ماه رمضان در فروردین و اردیبهشت ماه قرار گرفت و نتیجه اینکه در هشت سال دفاع مقدس ماه رمضان بین دو فصل بهار و تابستان واقع شد.
این روزها در سایت ها و فضای مجازی به مناسبت ماه رمضان مطالبی دیده میشود که عده ای سعی دارند با خاطرات نه چندان دقیق به روزه داری رزمندگان در جبهه و در ماه رمضان بپردازند و متاسفانه این‌چنین القاء کنند که رزمندگان علی رغم دستور فرماندهان و تاکید مبلغین دین که در جبهه ها حضور داشتند بر واجب نبودن روزه‌داری برای رزمندگان باز در جبهه های مختلف با وجود گرمای زیاد و ماموریت های عملیاتی برای نزدیکی به خدا روزه می‌گرفتند.
البته این نوشته تعرضی به عملیات هایی که در ماه رمضان انجام شد و شهدای این عملیات ها ندارد. موضوع اصلی این نوشته روزه داری در جبهه هاست.
در دفاع مقدس قاطبه رزمندگان ما مکلف بودن و تقلیدشان از امام عزیز بود و در حکم شرعی همه رزمندگان به عنوان مسافرقلمداد می‌شدند و عمده آنها و فرمانده‌هانشان اختیاری از خود نداشتند که درمکان ها و مقرهای مختلف در مناطق عملیاتی قصد ده روزه کنند و نماز ها را کامل خوانده و روزه‌ها را بگیرند.
و به اعتراف همه رزمندگان در سال‌های دفاع مقدس امر و دستور فرمانده درحین و قبل از عملیات نافذ بود و شرعا رزمنده ای جایز نبود خلاف دستور آنان عمل کند.
البته محدود رزمندگانی بودند که در جبهه روزه‌دار بودند.
من جمله آن هایی که در جبهه راننده بودند مثل راننده های کامیون، تانکر_آب، راننده وسایل نقلیه‌ی سبک که خودرو تحویلشان بود. چون بین مقرهای پشتیبانی و عملیاتی در تردد بودند به فتوای امام، کثیر السفر و یا دائم السفر بودند و باید روزه می‌گرفتند.
رزمندگانی که در پادگان،مقرهای پشتیبانی و یا خطوط پدافندی مدت طولانی مستقر بودند و جابه‌جایی نداشتند. آنها هم با اجازه فرمانده هانشان روزه دار بودند.
مَخلَص کلام اینکه رزمندگان اسلام بنده خدا بودند و نه بنده خود.
قرار بود در جبهه به دشمن مهلت نفس کشیدن ندهند.
در ماه رمضان به دستور فرمانده هانشان روزه ها رو نمی‌گرفتند و خیلی هاشون هم شهید شدند.
این چند سطر رو نوشتم برای نسلی که آن روزها رو ندیده و زندگی رزمندگان در جبهه رو از زبان این و آن می‌شنود تا بداند که در ماه مبارک رمضان در جبهه چه می‌گذشت.
ماه رمضان در سال های دفاع مقدس بر رزمندگان تخریب‌چی لشگر10 سید الشهداء(ع) به اطاعت خدا می‌گذشت و به غیر از چند نفر که تعدادشون از انگشتان دو دست فراتر نمی‌رفت مابقی رزمندگان تخریب‌چی مجاز به روزه داری نبودند و دلیل آن آمادگی برای ماموریت های عملیاتی بود.
ماه رمضان در دوران دفاع مقدس هم‌زمان با ماه‌های شمسی مصادف بود با سال60 تیر ... مرداد/ سال 61 تیرماه/ سال62 خرداد... تیر/ سال 63 خرداد..تیر/ سال 64 خرداد/ سال 65 اردیبهشت...خرداد/سال 66 اردیبهشت...خرداد/
سال 67 فروردین..اردیبهشت
انتهای پیام/
