پدر شهید «علیرضا افشار» از شهدای خبرنگار پرواز سی – 130: سالهاست که حیرانم
پانزدهم آذر سال 1384 هواپیمای سی -130 ارتش که حامل خبرنگاران، عکاسان و تصویربرداران برای پوشش رزمایش «عاشقان ولایت» بود، فرودگاه مهرآباد را به مقصد بندرعباس ترک کرد و پس از گذشت 8 دقیقه از پرواز به دلیل نقص فنی به سمت فرودگاه بازگشت که در مسیر به ساختمان های شهرک «توحید» برخورد کرد و 94 سرنشین آن از جمله 68 تن از اصحاب رسانه به شهادت رسیدند.
در سالروز عروج «مهاجران خبر» با «غلامعلی افشار»، پدرش شهید «علیرضا افشار» (خبرنگار شبکه خبر) به گفت و گو نشستیم و از رنج سال های فراق فرزند سخن گفتیم. او در ابتدای سخنانش با تقدیر از ایثار خبرنگارانی که در زمینه کرونا گزارش تهیه می کنند به نوید شاهد گفت: زیر تابوت فرزند رفتن سخت است و هیچ پدری فکر نمی کند فرزندش زودتر از او فوت کند. بنده 15 سال است که حیران هستم. «علیرضا» خبرنگاری جسور بود و علاوه داشتن تخصص در تمام حوزه ها، روابط عمومی قوی داشت. برخی از فرماندهان نظامی می گویند «علیرضا» را از خودشان می دانستند و بسیاری از مسوولان آن زمان به بنده می گویند هنوز شماره علیرضا را از گوشی شان پاک نکرده اند.
پدر شهید افشار اضافه کرد: سردار صفوی بعد از شهادت پسرم برای آقای «ضرغامی» تعریف کرده بود که «افشار پیش من بوده و خواسته که با هم عکس بیندازیم. به او گفته ام هرکس با من عکس می گیرد، شهید می شود. علیرضا هم گفته من هم می خواهم شهید شوم.»
وی در ادامه با بیان این که در این 15 سال تلاش کردم نام پسرم زنده بماند، تاکید کرد: گذر زمان نباید باعث فراموش شدن شهدا شود. خانواده شهدا باید برای معرفی شهید خود تلاش کنند و نام شهید را زنده نگه دارند. سال 1384 مردم اطلاع نداشتند که روز خبرنگار چه روزی است. خاطرم هست هفدهم مرداد 1385 حدود 40 بنر در سطح تهران نصب کردیم و نوشتیم «روز خبرنگار بر راویان خبر مبارک باد.» کم کم سازمان های مختلف به این شغل اهمیت بیشتری دادند و از خبرنگاران حوزه خود تقدیر کردند.
پدر شهید افشار در پایان گفت: بنده در این سال ها تلاش کردم یاد این شهدای عزیز خاموش نشود. مقبره الشهدای اصحاب رسانه را به گونه ای ساخته ایم که ماندگار شود. آنجا ایستگاهی صلواتی و نمایشگاهی دائمی برای شهید «علیرضا افشار» راه اندازی و موسسه فرهنگی هنری و دارالقران به نام شهید «علیرضا افشار» ایجاد کرده ایم. زمانی که بازدیدکنندگان به این نمایشگاه می آیند، نام «علیرضا» در یادشان می ماند. البته بعضی از خانواده ها به لحاظ سنی توان انجام کارهای فرهنگی درباره شهیدشان را ندارند اما آنهایی که می توانند باید کاری ماندگار برای شهیدشان انجام دهند.
گفت و گو از نیره دوخائی
