در خط مقدم مبارزه با کرونا ایستاده ایم/ درد دل‌های یک پزشک با مردم در کوران کرونا
دکتر رضا امین نژاد، متخصص بی هوشی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی قم در گفت و گو با خبرنگار نوید شاهد با اشاره به فداکاری های کادر درمانی در سراسر کشور اظهار کرد: پزشک یا پرستاری که با یک بیمار مبتلا و یا بیمار مشکوک به کرونا روبرو می شود و می داند تجیهزاتش کافی نیست و شانس ابتلایش بالاست، حکم رزمنده ای را دارد که در زمان بمباران شیمیایی ماسک را از صورت خود برمی داشت و روی صورت دیگری می گذاشت با این تفاوت که آن دوران فرهنگ دیگری وجود داشت و امروز با گذشت سه دهه از پایان جنگ تحمیلی، فرهنگ دفاع از هم وطن تا حدودی تغییر کرده و اغلب مردم به فکر خود و خانواده شان هستند. متاسفانه در این شرایط بحرانی عده ای به فکر پر کردن جیب خود هستند و ماسک را از روی صورت کسی که نیاز دارد برمی دارند.
وی اضافه کرد: ازخودگذشتکی پزشکان و پرستاران در درمان بیماران مبتلا به ویروس کرونا قابل وصف نیست و کلمات از بیان فداکاری آنها قاصر است. در دوران دفاع مقدس با یک دشمن دیدنی مواجه بودیم و با گذر زمان فرهنگ آن تبیین و به تجهیزات و امکانات نسبی دست یافتیم اما در این دوران متاسفانه به دلیل برخی سوء مدیریت ها، هیچ آمادگی برای مقابله آن وجود نداشت، یک باره اتفاق افتاد و با یک دشمن نادیدنی و عاملی که هرلحظه امکان دارد حیات انسان را تهدید کند بدون آن که آژیر قرمزی در کار باشد روبرو هستیم. بنابراین کادر پزشکی که امروز در صف مقدم مبارزه با این ویروس قرار گرفته اند کاری فراتر از ایثار انجام می دهند.
امین نژاد درباره دلیل ذاتی که کادر درمانی را در صف مقدم مبارزه با کرونا قرار داده است، گفت: بسیاری از همکاران ما در این شرایط با انرژی دو چندان کار می کنند و یک نفر جای چند نفر مسئولیت برعهده گرفته است. در این مدت تعداد زیادی از پزشکان و پرستاران به دلیل مثبت شدن تست کرونا، خانه نشین شده اند و برای آنها نیروی پشتیبانی تعریف نشده است. متاسفانه همه گیری این ویروس به اندازه ای بالاست که نمی توانیم از استان های دیگر انتظار کمک داشته باشیم.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی قم افزود: من این ایثار را با حس مادری مقایسه می کنم با این تفاوت که احساس مادری امری سرشتی است و در فطرت انسان نهفته شده که با تولد فرزند شکوفا می شود و بسیاری از ایثارها را می توان با این مهرمادری توجیه کرد. در مورد افرادی هم که در حوزه درمان مشغول به فعالیت هستند بعد از گذشت سال ها احساس دلسوزی و وظیفه مراقبت از بیمار در وجودشان نهادینه می شود و این احساس آنقدر تکرار می شود و عمق پیدا می کند که شبیه حس مادری می شود.
وی با بیان این که علی رغم تمام نامهربانی هایی که طی یکی دو سال اخیر به جامعه پزشکی و سالیان قبل تر به جامعه پرستاری شده است اما در این شرایط پزشکان و پرستاران با احساس وظیفه بیشتر خدمت می کنند، گفت: بسیاری از پزشکان و پرستاران داوطلبانه درحال خدمت به بیماران هستند و به این منظور آفریده شده اند. این از خودگذشتی یک ویژگی است که در گذر زمان به یک اخلاق درونی و فطرت ماندگار تبدیل شده و از شخصیت کادر درمانی جدایی ناپذیر است که نمی توان آن را با منطق و عقل توجیه کرد.
امین نژاد در پایان گفت: امروز همه نگران از خانه خارج شدن هستند و کادر درمان خود را فراموش کرده اند و اضطراب بازگشتن به خانه و آلوده کردن خانواده را دارند. در بین همکاران ما پزشکی است که با شیمی درمانی تحت درمان است و پای کار ایستاده است. به ایشان گفتم: «صلاح نیست که اینجا باشید» و جواب داد: «تا من نباشم کسی نیست. کار زیاد است و من نمی توان بی تفاوت باشم.» امیدوارم به زودی این بحران تمام شود و مردم از خودگذشگتی های کادر درمان را فراموش نکنند.
