زندگینامه شهید عادل جعفری نوعی پور
نوید شاهد: شهید عادل جعفری اولین فرزند پسر استاد محمد نوعی پور روز 13 بهمن سال 1341 در شهر تبریز در یك خانواده متدین و مستضعف متولد شد.
در مرحله دبستان بود كه پدر بزرگوارش را از دست داد و از نعمت پدری محروم گشت. عادل از دوران كودكی، انسانی صبور و خنده رو بود كه همه مشكلات كوچك و بزرگ زندگی را پشت پرده تبسم پنهان می کرد. چرا كه در یك خانواده فرهنگی معتقد به تقدیر الهی تربیت شده و پرورش یافته بود. پدرش معلم دبیرستان های تبریز بود و در دامان مادری مهربان، خداجوی و خانه دار بزرگ شد. از دوران نوجوانی نماز می خواند و قرآن كریم را تلاوت می کرد. مراحل تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را در زادگاه خود با موفقیت گذراند و سرانجام در سال 1364 در آزمون سراسری ورود به دانشگاههای كشور شركت كرد و از دانشگاه تبریز در رشته مهندسی عمران پذیرش گرفت.
چون در فضای خانواده همیشه صحبت از مسایل تربیتی مطرح می شد، از نظر عادل جعفری نوعی پور كسب مدارج علمی و تخصص به عنوان یك ارزش انكار ناپذیر درآمده بود. همین صحبت ها موجب شده بود كه فرزندان این خانواده كه دو پسر و دو دختر بودند، برای كسب علم اهمیت قایل باشند. عادل مرحله ابتدایی را در سال های 48 – 1353 با كسب نمرات برتر به پایان رساند و پس از فوت پدر مسئولیت رسیدگی به خانواده به طور طبیعی به ایشان واگذار گردید.
با شروع انقلاب اسلامی شهید عادل جعفری نوعی پور نیز مانند میلیون ها تن از هموطنان انقلابی به حركت نهضت امام خمینی )ره( پیوست. چون شیفته انقلاب شده بود و به شخصیت امام عشق می ورزید.
پس از 22 بهمن سال 1357 در بیشتر صحنه های سیاسی و اجتماعی به خصوص فعالیت های فرهنگی انجمن اسلامی دبیرستان و نیز جهاد سازندگی حضور چشمگیر داشت، یا از طریق همكاری با سپاه پاسداران، نیروهای بسیج مردمی را در مساجد آموزش نظامی می داد. در پایان تحصیلات دبیرستان و دریافت مدرك دیپلم به خدمت مقدس سربازی رفت و در عملیات های بیت المقدس و رمضان شركت كرد. در عملیات رمضان از نواحی كمر و پا به شدت آسیب دید و چند ماه در تخت بیمارستان بستری شد.
شهید گرانقدر جعفری نوعی پور پس از گذراندن دوره دو ساله خدمت نظام وظیفه، تحصیلات عالی را در دانشگاه تبریز شروع كرد و همزمان با آن به امر آموزش شبانه بیسوادان در قالب نهاد مردمی نهضت سواد آموزی همت گمارد. ولی همه این فعالیت های خدا پسندانه عادل جعفری نوعی جانباز و تشنه شهادت را سیراب نمی کرد، تا این که در اوایل سال 1365 از طریق واحد پشتیبانی جنگ جهاد دانشگاهی به مناطق عملیاتی جبهه های جنوب اعزام شد. حدود سه ماه در جبهه خدمت كرد و پس از پایان مأموریت دوباره به دانشگاه بازگشت و تحصیلات را ادامه داد. هنگامی كه طرح پروژه ساخت قطعات نظامی در كارگاه دانشكده فنی مطرح شد، عادل بیدرنگ به جمع دانشجویانی پیوست كه در نهایت ایثار و فداكاری از ساعات استراحت و تفریح صرفنظر كرده بودند و از ساعت 16 تا نیمه شب به ساخت «نافی » خمپاره مشغول بودند. سرانجام این شهید عزیز و زحمت كش در جریان بمباران كارگاه فنی توسط خون آشامان بعثی به فیض عظیم شهادت نایل آمد.
