زندگی نامه شهید مرتضی جابری
نوید شاهد: شهید مرتضی جابری فرزند ابراهیم در سال 1343 در روستای حلمسی از توابع شهرستان میانه در آذربایجان شرقی به دنیا آمد.
دوران تحصیلی دبیرستان ایشان با او ج گیری انقلاب اسلامی هم زمان بود. به همین دلیل به همراه همكلاسی های جوان دبیرستانی خود در تظاهرات مردمی ضد رژیم پهلوی حضور فعال داشت. در مجالس سخنرانی مذهبی دوران انقلاب شرکت کرد و به فراگیری علوم قرآن و مسائل اسلامی پرداخت. در سال 1359 به اتفاق خانواده به تهران هجرت نمود و در یكی از پایگا ه های مقاومت بسیج محل سكونت شروع به فعالیت کرد و شب ها هم با دیگر برادران بسیجی نگهبانی می داد.
شهید جابری انسانی خوش اخلاق، منظم و با سلیقه بود.
بستگانش گویند كه ایشان همیشه سر سفره غذا با وضو می نشست و شب ها نیز با وضو به تخت خواب می رفت. در سال 1362 خود را به نظام وظیفه معرفی كرد و مدت دو سال خدمت كامل سربازی را در شهرستان بوکان در استان كردستان گذراند. مرتضی جابری در آن دو سال هم با عناصر ضد انقلاب داخلی، هم با متجاوزین بعثی درگیر بود و همچون هزاران سرباز فداكار از خاك پاك سرزمین ایران پاسداری نمود. در سال 1364 پس از پایان دوره دو ساله سربازی از دانشگاه تبریز پذیرش گرفت و در رشته جغرافیای طبیعی سرگرم تحصیل شد. در دومین سال حضور در دانشگاه از طریق واحد اعزام نیروی جهاد دانشگاهی به جبهه جنوب اعزام شد، تا به ندای هل من ناصر ینصرنی امام مظلوم خویش حسین بن علی )ع( لبیك گفته باشد. پس از چند ماه حضور در جبهه به دانشگاه تبریز بازگشت و در كارگاه فنی مهمات سازی، به خدمت جبهه و جنگ ادامه داد. سرانجام در شامگاه 27 د ی ماه سال 1365 بر اثر بمباران هوایی دشمن بعثی به خیل شهیدان راه حق و حقیقت پیوست.
بخشی از وصیت نامه شهید مرتضی جابری
بسم الله الرحمن الرحیم: با عرض سلام به پیشگاه حضرت ولیعصر امام زمان )عج( ارواحنا فداه و نایب بر حق ایشان امام خمینی )ره(. با درود فراوان به ارواح پاک و طیبه شهدا، از کربلای حسینی تا کربلای جبهه های جنگ و از کربلای جبهه های جنگ تا انقلاب مهدی )عج(. سپاس خداوندی را که بزر گ تر از آن است که بتوان وصفش کرد. حمد و ستایش او را که به من توفیق داد تا بتوانم در این راه قدم نهم. خدایا حرکتم را که فقط در راه تو و شرکت در جهاد و هدفم را که همانا پیروزی اسلام است مورد لطف و رحمت خودت قرار بده. اگر در این راه جان خود را فدای راهت کردم از شهداء محسوبم کن و شهادتم را مورد قبول درگاهت بگردان. اکنون که به ندای هل من ناصر ینصرنی امام حسین زمان آگاهانه لبیک گفته و به سوی پروردگار خویش باز می گردم، از خداوند رحمان مسئلت دارم که شهادتم ا ر قبول نماید.
از شما پدر و مادر عزیزم انتظار دارم که صبر را پیشه خود كنید و از صابرین باشید که خداوند فرموده «ان الله مع الصابرین ». در سوگ من ناله و زاری نکنید و اگر خواستید گریه کنید به مظلومیت امام حسین )ع( و ائمه اطهار )ع( گریه کنید. افتخار کنید امانتی که از طرف خداوند در دست شما بود آن را تحویل داد ه اید. انشاء الله نزد حضرت فاطمه )س( رو سفید خواهید شد. سفارشی به امت شهید پرور ایران دارم و آن درباره تقوی و نظم است و کدام عبارت بهتر از فرموده حضرت علی )ع( که می فرماید: «اوصیکم عباد الله بتقوی الله و نظم امرکم ». شما را وصیت می کنم به عبادت خدا، پرهیزکاری و نظم را پیشه خود کنید. دیگر این که همانطور که می دانید ولایت فقیه استمرار حرکت انبیاء است و به قول امام خمینی ولایت فقیه همان ولایت رسول اکرم )ص( است. لذا استدعا دارم دست از پشتیبانی از ولایت فقیه برندارید که اگر ولایت فقیه آسیب ببیند حکومت اسلامی آسیب خواهد دید.
همانا خداوند جان و مال اهل ایمان را به بهای بهشت خریداری کرده است. آنان که در راه خدا جهاد می کنند یا می کشند و یا کشته و شهید می گردند «سوره توبه آیه11 » . رحمت خداوند بر مادرانی که جوانان نیرومند خود را به میدان دفاع از حق فرستاده و به شهادت آنان افتخار می کنند.
