گروه بی‌نام؛ شبکه نفوذی در ارتش و ساواک

شهید یوسف کلاهدوز)قائم مقام سپاه پاسداران انقلاب در آغاز جنگ(   شهید تیمسار حسن اقارب پرست، شهید نامجو)  نماینده حضرت امام در شورای عالی دفاع پس از شهید چمران( ازجمله اعضای این شبکه بودند.

مسئولیت این شبکه در اصفهان با مرحوم پرورش بود. وی ضمن انجام وظایف محوله، در سال 1357 از اطلاعات این شبکه برای حفاظت از جوانان و مردم انقلابی اصفهان استفاده‌های فراوان برد. تعداد بسیار کم شهدای شهر اصفهان در سال 1357 از الطاف الهی و نتایج اقدامات این شبکه نفوذی در ارتش و ساواک و موارد مشابه بود. شکل‌گیری گروهای مبارز در دهه 40 از دهه 40 و 50 گروه‌های مبارز مخالف رژیم پهلوی شکل گرفت که بعضی از این گروه‌ها )گروه سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، گروه فلسطین، توفان، آرمان خلق( به لحاظ عقیده و مسلک به پایگاه چپ تعلق داشتند و برخی دیگر مانند گروه حزب ملل اسلامی، هیئت موتلفه اسلامی و... به عقاید اسلامی معتقد بودند که به مبارزه با رژیم شاه پرداختند. گروه بینام ازجمله تشکل‌های ضد رژیم بود که باانگیزه مبارزه مخفی و غیرعلنی بانفوذ در سیستم نظامی و نیروهای مسلح کشور از سوی عبدالله جاسبی و شهید حسن آیت تأسیس شد. این گروه زیرزمینی بنا به علل امنیتی هیچ اسمی بر خود انتخاب نکرده، لذا «گروه بی‌نام » نامیده می‌شود. اعضای گروه مرکب از دانشجویان، دانشگاهیان، نظامیان و برخی صاحبان مشاغل آزاد بودند که برای رسیدن به آرمانه‌ای اسلامی وارد عرصه پرخطر مبارزه شدند و با حزم و احتیاط ستودنی به آگاهی بخشی و جذب نیرو، برای سرنگونی رژیم و پیروزی انقلاب اسلامی پرداختند.«

دکتر عبدالله جاسبی هم در مقدمه کتاب «گروه بی‌نام » از چندوچون شکل گیری گروهی مبارز در دهه 40 حکایت می‌کند و به بررسی تاریخچه یک گروه انقلابی در دوران پهلوی می‌پردازد. در این کتاب با اشاره به اعضای گروه بی‌نام می‌خوانیم: «این تحقیقی است درباره گروهی از میان گروه‌های بی‌شمار فعال و مبارز با رژیم پهلوی. » شرح سرگذشت گروه بی‌نام نه‌تنها فصلی از تاریخ انقلاب در کشورمان است که باید گشود، شنید و نقد کرد که بخشی از گنج نهفته در دانش شفاهی ماست. مضاف آنکه به ذائقه ایرانیان که همواره یاور مظلوم و ستایشگر قیام‌کنندگان بودند، داستان آن‌ها پایدار خواهد ماند و خواهند درخشید تا شاید جام جمی که از بیگانگان طلب می‌شود و قهرمانانی که در عمق آمریکای لاتین، آسیا و آفریقا جستجو می‌شود، در سرداران خویش بیابیم و فراتر از یادی در لفظ، آن‌ها را در قله‌های درخشان تاریخ جای دهیم.

حضور در هیئت‌های مذهبی ازجمله «هیئت متوسلین به علی بن موسی‌الرضا » مساجد جنوب تهران و محله‌های انقلابی نظیر پامنار، سر پولک و... آن‌ها را به عرصه سیاست نزدیک کرد. جاسبی درباره کمبود اسناد مکتوب در رابطه با فعالیت گروه بی‌نام می‌گوید: «قرار بود اصلاً سند مکتوبی نداشته باشیم، چون این کار بسیار خطرناک بود و اگر نوشته‌ای به دست ساواک می‌افتاد من می‌توانست ضربه‌ای کاری به این گروه بزند. لذا ما گفته بودیم، هیچ‌کس حق ندارد مواد چهار دهگانه مرامنامه را در هیچ کجا بنویسد. »

منبع: ماهنامه شاهد یاران/ يادمان استاد اکبر پرورش/ شماره 168 - 167 / سال 1398