شهادت با ذکر یا زهرا(س)
نویدشاهد: شهید «حسن خواجهروشنايى» فرزند محمّد، 1 فروردين ماه سال 1341 مصادف با وفات امام حسن(ع) چشم به جهان گشود. كودكى پرجنب و جوش بود، به مكتب حضرت رقيّه (س) رفت و قرآن را آموخت.
به نماز و روزه اهميّت زيادى مىداد. در همان دوران نوجوانى نماز را سر وقت و به جماعت مىخواند و از ده سالگى روزه مىگرفت و بعد از نماز قرآن مىخواند. در جلسات دعاى كميل، ندبه و توسّل و مراسم ماه محرّم حضور داشت.
دوره ابتدايى را در مدرسه سجّاديّه، راهنمايى را در مدرسه كمالالملک گذراند. دوره دبيرستان را به صورت شبانه خواند. روزها كار مىكرد و شبها درس مىخواند تا دیپلم گرفت.
به قرآن علاقه خاصّى داشت. شبهاى جمعه جلسات قرآن برگزار میکرد و با بچّهها به تلاوت قرآن مىپرداختند، به آنها قرآن میآموخت و براى تشويقشان به سمت قرآن، به آنها هديه مىداد.
شهید خواجه روشنایی به پدر و مادرش احترام مىگذاشت و از خصوصيّات بارز او بى نيازى از ديگران بود. سعى مىكرد روى پاى خودش بايستد.
به خواهرش توصيه مىكرد: «حجابتان را رعايت كنيد. نماز را سر وقت بخوانيد و به پدر و مادر كمك كنيد.»
در حالى كه هفده سال بيشتر نداشت، در صحنههاى مختلف انقلاب از جمله: حوادث 10 دى، حمله رژيم شاهنشاهى به حرم مطهّر امام رضا(ع) و به بيمارستان امام رضا(ع) حضور داشت.
قبل از انقلاب براى نابود كردن رژيم شاهنشاهی به همراه ديگران دست به اعتصاب مىزدند. بعد از پيروزى انقلاب اسلامى به بسيج پيوست و با تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامى به اين نهاد ملحق شد.
شهید همیشه میگفت: «سپاه بهترين جايى است كه میتوانم از انقلاب حمايت كنم.»
به خاطر دفاع از اسلام، قرآن، اطاعت از امر رهبرى و احساس مسئوليّت در برابر كشورش، جبهه را بر همه چيز ترجيح داد، برای دفاع و پشتيبانى از مردم مظلوم کشور عازم جبهههاى حق عليه باطل شد و دستور امام(ره) را كه فرمودند: «جوانها، جبههها را پر كنيد.» اطاعت كرد.
در جبهه نماز شب مىخواند و با حالتى خاص با خدا راز و نياز مىكرد. در بدترين اوضاع جنگ نسبت به برگزارى نماز جماعت و مراسم دعا مقيّد بود. به خانوادههاى شهدا احترام مىگذاشت. دوست داشت هرچه آن ها مىخواهند برايشان فراهم كند و امكانات و وسايل زيادى را در اختيارشان قرار دهد.
او جزو شهدايى است كه در سنّ جوانى به شهادت رسيد. شب قبل از عمليّات مىگفت: «شهادت به من نزديك است و به زودى به آسمان پرواز مى كنم.»
شهید خواجه روشنایی 22 فروردین ماه 1362 در عمليّات والفجر بر اثر اصابت تركش به بدنش در حالى كه يا زهرا(س) مىگفت به فیض شهادت نائل آمد. پيكر پاک و مطهّرش پس از انتقال به مشهد در خواجه ربيع دفن گرديد.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.