زندگینامه سردار شهيد عبدالواحد نصيرپور
دوشنبه, ۱۱ شهريور ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۳۱
شهيد عبدالواحد نصيرپور در سال 1345 در شهرستان مرودشت ديده به جهان گشود و در دامان و آغوشي زلال تر از آب و آيينه پرورش يافت . هنوز بيش از چند بهار از عمر با بركتش نمي گذشت كه پا به پاي خانواده به شيراز مهاجرت كرد و دوران پر خاطرة كودكي را در جوار بارگاه ملكوتي شاهچراغ گذرانيد.
شهيد عبدالواحد نصيرپور در سال 1345 در شهرستان مرودشت ديده به جهان گشود و در دامان و آغوشي زلال تر از آب و آيينه پرورش يافت. هنوز بيش از چند بهار از عمر با بركتش نمي گذشت كه پا به پاي خانواده به شيراز مهاجرت كرد و دوران پر خاطرة كودكي را در جوار بارگاه ملكوتي شاهچراغ گذرانيد.
در هفت سالگي راهي دبستان شد و پس از گذراندن موفقيت آميز مقطع ابتدايي و راهنمايي در دبيرستان ابوذر شيراز مشغول به تحصيل گرديد. دوران تحصيل او با حركات توفندة انقلابي امت شهيد پرور مصادف بود. شهيد نصيرپور با وجود سن كم در بسياري از فعاليتهاي ضد رژيم شركت كرد.
جنگ تحميلي در وجود نوراني شهيد شور و شوقي آتشين افروخت و او كه تا يك سال پس از شروع جنگ به علت سن كم از حضور جبهه محروم بود نهايتاً در سال 1360 و در سن 15 سالگي به عنوان يك بسيجي قهرمان راهي عرصه خون و شهادت گرديد. وي در چندين عمليات شركت كرد و زخم فراق را با زخم گلوله هاي آتشين در آميخت و استواري و از خود گذشتگي را با تحمل جراحت تير و تركش دشمن به تصوير كشيد.
حجب وحيا، تواضع و فروتني و اخلاص از سيماي سراسر نور او جلوه گر و ارادت به خاندان اهل بيت عصمت و طهارت در رگ و جانش آميخته بود و به سرور شهيدان آقا ابا عبدالله (ع) و علمدار كربلايي او ارادت خاص داشت. در آستانه بهار 1367 كوههاي خرمال، گلرنگ از شقايقهاي نودميده اي شد كه فرياد سرخ صدها شهيد به خون خفته را گوش آسمان رساندند. شهيد نصيرپور در 29 اسفند 1366 آخرين زخم نياز را بر جان پذيرفت و كبوترانه در بي نهايت آسمان به پرواز در آمد.
در هفت سالگي راهي دبستان شد و پس از گذراندن موفقيت آميز مقطع ابتدايي و راهنمايي در دبيرستان ابوذر شيراز مشغول به تحصيل گرديد. دوران تحصيل او با حركات توفندة انقلابي امت شهيد پرور مصادف بود. شهيد نصيرپور با وجود سن كم در بسياري از فعاليتهاي ضد رژيم شركت كرد.
جنگ تحميلي در وجود نوراني شهيد شور و شوقي آتشين افروخت و او كه تا يك سال پس از شروع جنگ به علت سن كم از حضور جبهه محروم بود نهايتاً در سال 1360 و در سن 15 سالگي به عنوان يك بسيجي قهرمان راهي عرصه خون و شهادت گرديد. وي در چندين عمليات شركت كرد و زخم فراق را با زخم گلوله هاي آتشين در آميخت و استواري و از خود گذشتگي را با تحمل جراحت تير و تركش دشمن به تصوير كشيد.
حجب وحيا، تواضع و فروتني و اخلاص از سيماي سراسر نور او جلوه گر و ارادت به خاندان اهل بيت عصمت و طهارت در رگ و جانش آميخته بود و به سرور شهيدان آقا ابا عبدالله (ع) و علمدار كربلايي او ارادت خاص داشت. در آستانه بهار 1367 كوههاي خرمال، گلرنگ از شقايقهاي نودميده اي شد كه فرياد سرخ صدها شهيد به خون خفته را گوش آسمان رساندند. شهيد نصيرپور در 29 اسفند 1366 آخرين زخم نياز را بر جان پذيرفت و كبوترانه در بي نهايت آسمان به پرواز در آمد.
پيكر مطهر اين شهيد سه روز پس از شهادت به پشت جبهه انتقال يافت و در يازده فروردين 1367 بر دستهاي قدرشناس امت شهيد پرور شيراز تشييع و در جوار ساير همرزمانش به خاك سپرده شد.
شهيد نصير پور علاوه بر مسئوليت هايي كه در حفاظت فرودگاه شيراز به عهده داشت، در مدت زمان حضور در جبهه با عنوان فرمانده گردان در بسياري از عملياتها از جمله فتح المبين، محرم، كربلاي 1 ، 2 ، 3، 4 ، 5 و والفجر در غرب و جنوب حضوري فعال داشت و امروز از آن همه مردي و مردانگي برگهاي خونيني به يادگار مانده است كه كلام عارفانه او را به زيبايي تمام در خود جاي داده است
.
نظر شما