راز فیل‌ها در «شاهد کودک» برملا شد

سپیده خلیلی دبیر تحریریه و احمد خدادوست، نوشین بیجاری، مهدی ماهوتی، هاجر مرادی، میترا چرخیان، سمینه خوبی، سپیده خلیلی، حمید‌رضا بهرامی همکاران این شماره بوده‌اند. مدیرمسئولی و سردبیری «شاهد کودک» بر عهده محبوب شهبازی است.

در بخشی از داستان «بدن من، بدن تو» می‌خوانیم: «جوجو از خواب بیدار شد و دید مامانش نیست. دوید توی باغچه، مامانش نبود.

رفت لب حوض، مامانش نبود. این طرف را نگاه کرد، نبود. آن طرف را نگاه کرد، نبود. جیک‌جیک گریه کرد و گفت: «آااای مامان کجایی؟ چرا من را ول کردی و رفتی؟ فکر نکردی پیشی می‌آید و مرا می‌خورد؟ » ارُدی از آب آمد بیرون و گفت: «مامانت را دیدم با مامانم آن طرفی رفتند...» جوجو بیشتر گریه کرد و داد زد: «پیشی بیا من رو بخور... مامانم من را تنها گذاشت. با دوستش رفته غذا بخورد، من را نبرده...»

ارُدی ترسید و گفت: «پیشی را چرا صدا می‌زنی. اگر بیاید هم تو را می‌خورد و هم مرا. تو اگر مواظب خودت نیستی، به من چه؟ من حتی نمی‌خواهم ناخن گربه به تنم بخورد.» جوجو ساکت شد و پرسید: «تو ناراحت نیستی، الآن مامانت با مامان من دارد غذا می‌خورد و به فکر تو نیست؟ » ارُدی جواب داد: «کی گفته که آنها با هم رفتند غذا بخورند؟ یک نگاه به نوکت بکن! ببین شکل نوک ما ارُدکهاست؟» جوجو چشم‌هایش را چپ کرد. به نوکش نگاه کرد. نوکش باریک و نوک تیز بود. بعد با دقت به نوک ارُدی نگاه کرد. پهن و صاف بود. ارُدی گفت: «وقتی نوکهای ما با هم فرق دارد، یعنی غذاهایمان هم فرق می‌کند دیگر» و رفت به طرف آب. جوجو دنبالش دوید. قدقدا خانم و مامان اردی از پشت سر می‌آمدند. از دور جوجه‌ها را دیدند. ارُدی پرید توی آب. جوجو هم دنبالش پرید. ارُدی شنا کرد. جوجو رفت زیر آب و نیامد بالا...»

یکصد و سی‌و نهمین شماره از «شاهد کودک» در 28 صفحه، قطع خشتی و به بهای دو‌هزار و 200 تومان منتشر شد.