«شب عروسی» روایتی از سردار شهید فریدون بختیاری

نوید شاهد: قرار بود فروردین سال 1361 عروسی کنیم. با خانواده آمدیم اصفهان؛ خانه ی دایی ام بودم. لباس سفید خیلی ساده ای پوشیده بودم، مختصری هم آرایش کرده بودم. آخر شب آمدند دنبالم؛ خودش بود و مادر و خواهر و شوهر خواهرش.
خیلی سفارش کرده بود که سر و صدایی نباشد. می گفت که محله ی ما شهید شده اند، دلشان خون است، خوب نیست ما جلوی آنها شادی کنیم. بالاخره آمدیم خانه ی فریدون، بی سروصدا! مثلاً عروس بودم اما انگار که مهمان خیلی عادی وارد خانه اش شده باشد، ما را رساند خودش رفت.
با مادرش نشسته بودم. هرچه منتظر ماندم، نیامد. مادرش مرا دلداری داد و گفت: عزیزم، فریدون همین طور است! دو یا سه ساعت هم که می آید خانه، از خیلی کارهایش عقب می افتد. از همین امشب به کارهایش عادت کن که اذیت نشوی.
ساعت دوازده شب شد. اما فریدون هنوز نیامده بود. شوهر خواهرش آمد و گفت: هنوز نیامده؟
گفتم: نه! نگران شده ام.
گفت: شما نگران نشوید، این کارها از فریدون بر می آید!
رفت که پیدایش کند. از دوستان فریدون سراغش را گرفته بود. گفته بودند که چهارشنبه است؛ حتماً رفته مسجد سید اصفهان!
اتفاقاً همان جا هم بود! شب عروسی رفته بود برای دعا و راز و نیاز.

راوی: همسر سردار شهید فریدون بختیاری ، قائم مقام لشگر ویژه 25 کربلا