مادر از حمدالله رجایی بهبهانی

ای مادر، ای بهشت خدا، زیر پای تو

پیوند آب و آینه، در چشم های تو

یک دامن از ستاره و گل، چیده ام که باز

امشب به دست شوق، بریزم به پای تو

دیری ست، سر به سینه ی محراب، می برم

تا، پر کشم، به خانه ی سبز دعای تو

جاری ست در نجابت سرشار دل، هنوز

جوبار شور، و زمزمه، با «لای لای» تو

سرچشمه ی عطوفت سبز، ای بهار من

جز برگ سبز عشق، چه دارم، برای تو؟

شعر لطیف چشمه و ابر و بهار و گل

می جوشد از، لطافت روح رهای تو

ای من، هنوز، کودک دستان عاشقت

بنواز باز، هر چه که دارم، فدای تو

بی تاب مانده گونه ی سوزان طفل دل

در انتظار جوشش گلبوسه های تو

آنجا که جای پای تو، محراب زندگی ست

ما را کجاو و، بوسه به، شبنم سرای تو!

ای خوب، ای بهانه ی شیرین هر غزل

دل را، مدام خاطره باد، از نوای تو

حمدالله رجایی بهبهانی

منبع: خلیلیان، مهدی: زخم ستاره مجموعه شعر مادر، انتشارات هماهنگ، 1377