وصیت نامه سراسر خرد و فرهیختگی دانش آموز شهید احمدمعدن دار

نویدشاهد البرز:

شهید "احمد معدن دار" در تاریخ هیجدهم مرداد ماه 1344 در روستای "هیو" از توابع شهرستان ساوجبلاغ چشم به جهان گشود و بعد از دو سال پدر ایشان در اثر تصادف اتومبیل به رحمت خدا رفت و ایشان از نعمت پدر محروم شد. در این موقع خانواده با مشکلات عمده ­ای روبرو گردید. برادر بزرگتر خانواده جهت تأمین مخارج زندگی مجبور به مهاجرت شد و در تهران کوشش و فعالیت نمود تا بتواند آسایش دیگر اعضای خانواده را تأمین نماید.

شهید نیز با رنجها و مشقات فراوان بزرگ شد به سن 5 سالگی که رسید، علاقه عجیبی به مدرسه و تحصیل در وی به وجود آمد. دوران راهنمایی را نیز به نزد برادرش به تهران عزیمت نمود و بعد از انقلاب در دوران دبیرستان دوباره به زادگاهش "هیو" برگشت و مشغول تحصیل شد. در دبیرستان نیز از هوش و استعداد سرشاری و اخلاق بسیار نیکویی برخوردار بود. مخصوصا بعد از سن پانزده سالگی ضمن فروتنی در مسائل دینی و اخلاقی نیز همکلاسیهای خود را هدایت و راهنمایی می نمود. در سال دوم تجربی برای اولین بار عازم جبهه شد و بعد از یکماه نبرد باصدامیان در منطقه سومار در عملیات محرم در تاریخ دوازدهم شهریور شصت و یک به فیض شهادت نایل آمده و به لقاءا... پیوست تا مظلومیت خود را در پیشگاه عدل الهی به قضاوت بگذارد.

"فرازی از وصیت نامه شهید احمد معدن دار"

"والعصر ان الانسان لفی خسر ان الذین آمنوا و عملو الصالحات و تواصو بالحق و تواصوبالصبر"

سلام بر مادرم ، مادری که عمرش را وقف تربیت فرزندانی کرده است و در طول عمرش بار سنگین چرخ زمانه او را لحظه­ ای آرام نگذاشته است و پیکر او را همواره درگیر و دار امواج خروشان و پرتلاطم دریای آغاز و اقیانوس بیکران زندگی به بازی گرفته است و او را همیشه در مشقت قرار داده است؛ مشقتی که ثمره­ ای نیز داشت و آن ثمره شامل حال من نیز می شود؛ منی که همیشه با خودم در جنگ بودم و در درونم یک بیگانه­ ای را حس می کردم و هنگام چیره شدن آن من دروغین بر این من حقیقی، احساس می کردم که غریب هستم و خود را بیگانه می افتم و محبوس، زندانی و محکوم و امید، امیدی که قدرت عصیان دارد و می تواند آزاد شود به شرایطی و باز امید شود به همان شرایط و من نیز در درونم عصیان کردم و به شکستن غل و زنجیر اسارت پرداختم و سرانجام آزاد گشتم و در خودم یک طراوات و یک قدرت حرکتی یافتم و احساس کردم که دیگر نیست و بایدها امید شده ­اند و من بار سنگین سکون را بر زمین گذاشتم و باتفکر و اندیشه، به هجرت از سکون و رسیدن به حرکت پرداختم، حرکتی که دو بعد دارد بعد دنیایی و بعد اخروی و من هاجرو و مهاجر در هر دو بعد می باشم و مشتاق دیدار، دیدار یار و دیدار مطلق نه بن بست.

مادرم ای مادرم که خون تو در رگهایم جاریست؛ مبادا از شهادت من احساس غربت کنی و انزوا پیشه کنی، که این خلاف دین اسلام است، اگر نظر مرا بخواهی من دوست دارم ذات تو با نام تو (زینب) هماهنگ باشد، نامی که شهامتها و ایثارهای کربلا را جلوه­گر می سازد.

آری زینب (س)؛ زینب آن شیرزن اسلام با آن اخلاق روحانی و با آن برخورد حاکی از عرفان و عشق به خدا، مادرم زینب سنبل بود، می خواهم تو پیرو او باشی و مقاومت را پیشه کنی و زندگی را عبث و پوچ مپنداری، هرچه جدی تر و با شوق و ذوق بیشتر از پیش در اطاعت از رهبر کبیر انقلاب کوشا باشی و هاجر وار و زینب وار راهت را ادامه دهی و این را بدان که من راهم را با آگاهی انتخاب کردم.

آری! انتخاب و شناختی که دارم حاکی از ایمان و عشق است و هرگز فکر نکن که من به نیستی پیوسته­ ام و نابود شده­ ام چون انسان با شهادت به هستی عظیمی می­پیوندد که یادآوری آن جلوه ­گر عشق و شور است. به آمریکا و همدستانش بگویید که از شهادت من و امثال من خوشحال نباشند و فکر نکنند که این ملت دست بردار است و این جوانها با شهادت خاتمه میابند. بلکه شهادتها در تاریخ همیشه شهامتها را در پیش داشته ­اند و به مردم بگویید مرگ بر آمریکا را از یاد نبرند چه در شعار و چه در شعور و چه در عمل و هرگز به تشنج و بی نظمی نپردازند و وحدت خود را حفظ کنند و از درگیریهای بی هدف و بی نتیجه بپرهیزند چون این اعمال زمینه را برای استعمار مساعد می سازد و ای امت حزب الله مبادا امام و ولایت فقیه را فراموش کنید که ذره­ای کجروی از راه آنان فاجعه­ ها به همراه دارد فاجعه ­ای که جبرانش آسان نیست. در مجلس ختم من فقرا را با احترام دعوت کنید و همیشه خدمتگزار مستضعفین و محرومین جامعه باشید. من مقداری اندک پول و اموال دیگر دارم که آن را در راه اسلام و مسلمین خرج کنید و از اسراف بپرهیزید و همچنین آزادی بیان را فراموش نکنید که زور خلاف قوانین اسلام است. امیدوارم وصیت من نصیحتی نیز برای جامعه مسلمین باشد.