روستازادهای از مرواریددره؛ روایت شکوفایی تا شهادت شهید علی صفری
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، چه زیباست سرنوشت مردانی که از دل سادگی و صفای روستا برمیخیزند و قامتشان تا بلندای تاریخ میایستد. شهادت، پاداش مردان خدایی است؛ آنان که محبوب پروردگارند و نامشان در دفتر عشق جاودانه میشود. شهید علی صفری از همان روستازادگانی بود که زندگیاش به وسعت کرامت زمین و به جوشش همیشگی چشمهساران معنا یافت.
شهید علی صفری فرزند ابراهیم، در دهمین روز از فروردینماه سال ۱۳۴۱، همزمان با فصل شکفتن و رویش، در روستای مرواریددره از توابع شهرستان شازند و در خانوادهای مذهبی و روستایی دیده به جهان گشود. گویی تولدش در بهار، نشانی از مسیری بود که به شکوفایی ایمان و نهایتاً به گلستان شهادت ختم میشد.
کودکی او در دامان تربیتی قرآنی شکل گرفت. روزها در کنار پدر، درس استقامت، ایثار، مردانگی و سختکوشی میآموخت و شبها در آغوش مادر، با لالاییهایی آمیخته به نام اهلبیت علیهمالسلام آرام میگرفت. همین پیوند عمیق با ایمان و تلاش، شخصیت او را ساخت و او را برای انتخابهای بزرگ آینده آماده کرد.
پس از گذراندن دوره ابتدایی، به دلیل شرایط زندگی، از ادامه تحصیل بازماند و به کار کشاورزی روی آورد تا یاریرسان خانواده باشد. خاک، دستهایش را میشناخت و رنج، همدم روزهایش بود؛ اما در دل همین سختیها، روح مسئولیتپذیر و غیرتمند او بیش از پیش پرورش یافت.
با آغاز جنگ تحمیلی، فصل تازهای در زندگی شهید علی صفری آغاز شد. او که دفاع از میهن و ارزشها را وظیفهای الهی میدانست، به عنوان سرباز لشکر ۷۷ خراسان راهی جبهههای نبرد شد. حدود چهارده ماه حضور فعال و صادقانه در میدانهای دفاع مقدس، جلوهای از ایمان عملی و باور عمیق او به راه حق بود.
سرانجام در بیستم آذرماه سال ۱۳۶۰، در جریان عملیات مطلعالفجر و در ارتفاعات شیاکوه گیلانغرب، بر اثر اصابت تیر به سینه، به فیض عظیم شهادت نائل آمد. پیکر پاک این شهید والامقام در زادگاهش، روستای مرواریددره شازند، به خاک سپرده شد؛ اما نام و راهش همچنان زنده است و از دل همان خاک، الهامبخش نسلهای آینده خواهد بود.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی