متعهد به امانتداری و وقت شناسی بود

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «حیدر براری» دوّم خرداد ۱۳۳۷ در کاشانه «قلی و ننه‌خانم» از روستای «بِرما» از توابع بهشهر دیده به جهان گشود. پدرش کشاورز بود.

«حیدر» دوران ابتدایی را در دبستان «شهدا»‌ی فعلی تروجن گذراند. سپس به مدرسه راهنمایی «هدایت» در بهشهر راه یافت.

به گفته خانواده، «سر به زیر و فروتن بود و با همه مهربان. اعضای خانواده هم او را دوست داشتند. علاوه بر آن، در حفظ اسرار دیگران می‌کوشید. او در امانت داری و وقت شناسی، تعهد زیادی به خرج می‌داد و رفتارش با پدر و مادرش نیز، در نهایت ادب و احترام بود.»

در بیان تقیدات دینی حیدر باید گفت که در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن نیز، مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا.

حیدر دوران سربازی را در سرپل‌ذهاب در کرمانشاه به پایان رساند. او در همان روزها، هم­زمان با شروع انقلاب، در تظاهرات علیه رژیم پهلوی حضوری فعّال داشت.

«سیدیحیی تقی‌زاده» از دوران هم‌خدمتی با دوستش، این‌گونه اذعان می‌دارد: «سال ۱۳۵۶ که در پادگان ۰۲ شاهرود خدمت می‌کرد، طی یک مرخصی تشویقی، اصرار داشت که اعلامیه امام را به پادگان ببرد؛ چون قبلا آقای عبداللهی اعلامیه‌ها را می‌آورد و من و حیدر در پادگان پخش می‌کردیم.»

با تشکیل بسیج، فعالیت‌هایش را در این نهاد از سر گرفت.

در اول بهمن ۱۳۶۱ به عضویت سپاه در آمد.

در سال ۱۳۶۲، راهی عملیات فتح‌المبین در رقابیه شد.

آقای تقی‌زاده در ادامه می‌گوید: «به آموزش، تقسیم کار و روحیه دادن به نیرو‌های تحت امرش، خیلی اهمیت می‌داد. او علاوه بر آن، در مراحل بحرانی، هرگز دوستان و رزمندگان را ترک نمی‌گفت و سعی می‌کرد با جدیت و شجاعت، مشکلات را کم جلوه دهد تا بچه‌ها در منطقه، آرامش‌شان را حفظ کنند.»

سرانجام، حیدر بیست‌ودوم آذرماه سال ۶۱ در سمت تک‌تیرانداز، در بوکان به درجه والای شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش نیز سه روز بعد، با وداع همسرش «خدیجه بیابانی» و یادگارانش «علی، زهرا و مریم» در «مسجد النبی (ص)» شهیدآباد به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/