روایتی از جوانی که ۲۱ روز پس از آغاز جنگ، نامش جاودانه شد

به گزارش نوید شاهد گیلان، احمد عابدینی در دوم خرداد ۱۳۳۸ در روستای کلیشم دیده به جهان گشود؛ محیطی آرام، صمیمی و ریشه‌دار در دل گیلان که روحیه‌ای نجیب، پرصلابت و مردمی را در وجود او شکل داد. او در همان سال‌های نوجوانی به تلاش، مسئولیت‌پذیری و اخلاق شناخته می‌شد و مسیر زندگی‌اش با روحیه‌ای که داشت، طبیعی بود که به خدمت در ارتش جمهوری اسلامی ایران برسد.

با آغاز جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، احمد که جوانی ۲۱ ساله بود، بی‌درنگ راهی جبهه شد. برای او حضور در میدان نبرد تنها یک وظیفه اداری یا نظامی نبود؛ باور داشت که باید در روز‌های سخت، کنار مردم و کشورش بایستد. خانواده‌اش هنوز روایت می‌کنند که چقدر مصمم و آرام خانه را ترک کرد؛ گویی می‌دانست قدم در راهی می‌گذارد که سرنوشتش را رقم می‌زند.

احمد عابدینی در نخستین روز‌های جنگ، به منطقه دزفول اعزام شد؛ شهری که زیر شدیدترین حملات دشمن قرار داشت و دفاع از آن به معنای دفاع از محور‌های حیاتی جنوب کشور بود. او در کنار همرزمانش با ایمان، شجاعت و روحیه‌ای کم‌نظیر وظایفش را انجام می‌داد.

در تاریخ ۲۳ مهرماه ۱۳۵۹، تنها ۲۱ روز پس از آغاز رسمی جنگ، احمد عابدینی در یکی از حملات دشمن به شهادت رسید. جوانی که کمتر از یک ماه از حضورش در جبهه می‌گذشت، اما اثری که بر دل‌ها گذاشت از یک عمر خدمت عمیق‌تر بود. او با همان آرامش و استواری که شناخته می‌شد، در راه دفاع از میهن جان سپرد و به جمع شهیدان پیوست.

پیکر پاک او به زادگاهش کلیشم بازگردانده شد؛ جایی که امروز مزارش، پناهگاه دل‌های بی‌قرار و محل تجدید عهد جوانان و مردمی است که راه ایثار را می‌شناسند. نام پدرش، ابراهیم، در کنار نام او ثبت شده و خانواده‌اش همچنان با افتخار از جوانی یاد می‌کنند که در کوتاه‌ترین زمان، بلندترین مسیر را پیمود.

شهید احمد عابدینی، یکی از نخستین سربازان ارتش در روز‌های آغازین جنگ تحمیلی بود که نامش در تاریخ مقاومت این سرزمین ماندگار شد؛ جوانی که رفت تا وطن بماند.