روایت زندگی مردی که صبر را به یادگار گذاشت
علیاصغر حبیبی کیاکلایه، فرزند روستای مؤمن و زحمتکش لنگرود، از دل فعالیتهای انقلابی تا خط مقدم کربلای ۵ پیش رفت و با ایمان و اخلاق مردمیاش، نامی ماندگار در حافظهی گیلان برجا گذاشت. او که سالها خادم مردم و همراه جبهه بود، سرانجام در دیماه ۱۳۶۵ به جمع شهدا پیوست و پیام آرام و استوارش در وصیتنامه همچنان در میان مردم میچرخد.
به گزارش نوید شاهد گیلان، علیاصغر حبیبی کیاکلایه، فرزند حسن، در شانزدهم آذرماه ۱۳۳۷ در روستای مذهبی و کیاکلایه از توابع شهرستان لنگرود چشم به جهان گشود. او در سایه خانوادهای دیندار پرورش یافت و از همان کودکی به قرآن، فعالیتهای مذهبی و کمک به اهالی محل شناخته میشد.
پس از پایان دوران تحصیل و اوجگیری مبارزات مردمی، او با جریان انقلاب اسلامی همراه شد و پس از پیروزی انقلاب، به سازمان چای شمال پیوست. سالها بهعنوان ناظر برگ سبز چای فعالیت کرد؛ فردی خوشاخلاق، مردمی، صبور و همیشه آمادهی یاریرسانی به روستاییان و کشاورزان منطقه.
حبیبی در سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد و ثمره این زندگی دو دختر بود. با آغاز و شدت یافتن جنگ تحمیلی، مانند بسیاری از جوانان متعهد گیلان، بار دیگر لباس جهاد پوشید و همراه برادرش به جبهه بازگشت. او در گردان کمیل از لشکر قدس گیلان حضور فعال داشت و روزهای سخت خط مقدم را با روحیهای مؤمنانه و استوار پشت سر گذاشت.
در بیستوچهارم دیماه ۱۳۶۵، در عملیات بزرگ و سرنوشتساز کربلای ۵، پس از روزها مقاومت، تلاش و فداکاری، به فیض شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش پس از تشییعی باشکوه، در گلزار شهدای کیاکلایه به خاک سپرده شد؛ جایی که امروز نیز محل حضور و احترام اهالی است.
در بخشی از وصیتنامهاش، با لحنی آرام، اما ریشهدار در ایمان، چنین نوشته است: «همیشه صبر و استقامت را پیشه کنید، که پاداش بزرگ آن هم در دنیا و هم در آخرت نصیبتان خواهد شد…»
پیامی که نه تنها خانوادهاش، بلکه بسیاری از مردم کیاکلایه آن را همچون میراثی معنوی از او حفظ کردهاند؛ یادگاری از مردی که زندگیاش از ایمان آغاز شد، با خدمت به مردم ادامه یافت و با شهادت به اوج رسید.
