حسین در عملیات کربلای ۸ آسمانی شد

به گزارش نوید شاهد لرستان، شهید غریب اسارت «حسین حسینی حسین آبادی» سوم فروردین،۱۳۵۱ در شهرســتان یزد بــه دنیا آمد. پدرش اکبر، راننده بود و مادرش ســکینه نام داشت. دانش آموز ســوم راهنمایی بود. به عنوان بســیجی در جبهه حضور یافت. هجدهم فروردین،۱۳۶۶ با سمت آرپیجی زن در شلمچه به شهادت رســید. پیکر او مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و پنجم اســفند،۱۳۷۳ پس از تفحص در گلزار شهدای خلدبرین زادگاهش به خاک سپرده شد.

احمد شیخ نیا از آزادگان سرافراز استان یزد در خصوص نحوه اسارت و شهادت این شهید والامقام می‌گوید:

سال ۱۳۶۵ قدم به جبهه گذاشتم، روز‌هایی که جوانی‌مان را با خاکریز‌ها و آسمان پر از دود و آتش تقسیم کرده بودیم.

یک سال بعد، در ۱۸ فروردین ۱۳۶۶، در عملیات کربلای ۸، سرنوشت ما را به مسیری دیگر کشاند. در دسته ما شهید حسین آبادی حضور داشت؛ دسته‌ای ۲۴ نفره که با هم نفس می‌کشیدیم، می‌جنگیدیم و امید داشتیم. اما عملیات لو رفته بود. فرمانده دستور داده بود که دسته ما وارد عمل نشود.

ما در منطقه ماندیم؛ تنها پنج نفر بودیم، محاصره شده میان آب در دو طرف، و سکوتی سنگین که بر فضا سایه انداخته بود.

دم دمای صبح، وقتی هوا گرگ و میش بود و نور کم‌رنگ خورشید تازه بر زمین می‌نشست، عراقی‌ها ما را به اسارت گرفتند. همه زخمی بودیم، هرکدام به شکلی. حسین تیر خورده بود؛ پایش از پاشنه تنها با پوست آویزان مانده بود. خون زیادی از او رفته بود و بی‌حال روی زمین افتاده بود. توان حرکت نداشت.

ما، با وجود زخم‌هایمان، هنوز می‌توانستیم راه برویم. دل‌مان می‌خواست حسین را با خود ببریم، نجاتش دهیم، اما عراقی‌ها مانع شدند. هرچه به او گفتند حرکت کن، نتوانست. توان از بدنش رفته بود.

لحظه‌ای که هیچ‌گاه از یادم نمی‌رود، تیر خلاص دشمن بود؛ همان‌جا، در برابر چشمان ما، حسین را به شهادت رساندند.

پیکر پاکش در منطقه جا ماند، و ما با دلی شکسته و زخمی، راهی اسارت شدیم.

انتهای پیام/