شهیده دکتر مهسا احمری؛ چهرهای علمی که ۱۶ آذر را معنایی عمیقتر میبخشد
به گزارش نوید شاهد گیلان، در تقویم دانشگاهی، روز دانشجو تنها یک یادآوری تاریخی نیست؛ فرصتی است برای تأمل در مسیر کسانی که با تلاش، فروتنی و اخلاق حرفهای، معنای حقیقی «طلب علم» را زنده نگه میدارند. یکی از چهرههای برجستهای که نامش در این روز بیش از همیشه شنیده میشود، شهیده دکتر مهسا احمری است؛ بانویی دانشمند که مسیر زندگیاش، روایت همزمانِ علم، ایمان و مسئولیتپذیری اجتماعی بود.

بیتردید، عشق و تعهد سرکار خانم دکتر احمری به علم روانشناسی و تربیت نسلی توانمند، میراثی ماندگار است که پیوسته باید پاس داشته شود. او با دستان مهربانش، بذر امید و انگیزه را در دل دانشجویان میکاشت و با کلام شیوایش، آنان را به سوی قلههای علم و دانش رهنمون میساخت.
این پژوهشگر پرتلاش، دانشجوی ورودی ۱۳۹۹ دوره دکتری روانشناسی بود و در آستانه دفاع از رساله خود قرار داشت؛ مرحلهای که ثمره سالها تحقیق، مطالعه و تجربههای میدانی او را به ثمر میرساند. همزمان با تحصیل، از سال ۱۴۰۲ بهعنوان استاد مدعو در دانشگاه هرمزگان مشغول تدریس شد و با ارائه خدمات مشاورهای و رواندرمانی، منشأ اثرات علمی و انسانی گستردهای در میان دانشجویان و مراجعان بود.
اما سحرگاه سوم تیرماه ۱۴۰۴، زندگی این استاد جوان و خانوادهاش در حمله رژیم صهیونیستی به شهرستان آستانهاشرفیه ناتمام ماند. او به همراه همسر، فرزند خردسال و برادرِ همسرش، در این واقعه جان خود را از دست داد و به جمع شهدای مظلوم این حادثه پیوست. نحوه شهادت او، همچون بسیاری از قربانیان غیرنظامی این حمله، روایتی تلخ از خشونتی است که هیچ مرزی نمیشناسد؛ اما در عین حال، یادآور استواری و مظلومیت خانوادههای ایرانی در برابر این تجاوز آشکار نیز هست.
پیکر این بانوی دانشمند پس از تشییع باشکوه مردمی، در زادگاهش به خاک سپرده شد؛ در مکانی که امروز برای بسیاری، یادآور وقار علمی و انسانیت اوست. آرامگاهی که نهتنها محل زیارت نزدیکان، بلکه نشانهای از استمرار راهی است که او برای آن زیست: راه دانایی، اخلاق و خدمت.
روز دانشجو، در کنار بزرگداشت تلاش جوانان جویای علم، فرصتی است برای مرور زندگیهایی که چراغ مسیر دانشگاهی را روشنتر کردهاند. نام دکتر مهسا احمری، نهفقط بهعنوان یک استاد یا یک پژوهشگر، بلکه بهعنوان الگویی از تعهد علمی و فضیلت انسانی، در حافظه جمعی جامعه دانشگاهی ماندگار خواهد ماند.