غسل شهادت قبل از شهادت
شهیده سمنبر عالی پور اولین شهید زن استان بوشهر بود که قبل از شهادتش غسل شهادت کرد و به مسلخگاه عشق حق تعالی قدم نهاد.
به گزارش نوید شاهد بوشهر؛ شهیده سمنبر عالی پور، اولین شهید زن استان بوشهر، دوم تیرماه ۱۳۳۶، در خانوادهای محروم در روستای سرمستان از توابع شهرستان دیّر واقع در استان بوشهر دیده به جهان گشود. دوران کودکی تا سن ۶ سالگی در روستای زادگاهش گذرانید. به علت فشار کدخدایان محل، خانواده شهید به ناچار مهاجرت را برگزیدند و به دیّر عزیمت کرده و در آنجا ساکن شدند.
شهید در سن ۷ سالگی به مدرسه رفت و در همین سال شروع به نماز خواندن کرد. با توجه به هوش سرشاری که داشت، از دانش آموزان ممتاز و رتبه اول کلاس بود. دوره ابتدایی را با موفقیت کامل به اتمام رساند. به علت فقر خانواده نتوانست به تحصیلاتش ادامه دهد. با قرآن مأنوس بود و در طی مدت کوتاهی، این کتاب الهی را به خوبی فراگرفت. در سن ۱۵ سالگی ازدواج نمود.
در همین ایام انقلاب اسلامی به اوج خود رسید و بندر دیّر نیز به عنوان یکی از کانونهای انقلاب اسلامی در استان بوشهر سهم بسزایی در این اوج گیری داشت. شهید عالی پور در راهپیماییها و تظاهرات حضور فعال داشت و بدون هیچ چشم داشتی اقدام به تشکیل کلاسهای سواد آموزی نمود و از این رو توانست تعداد زیادی از خواهران را باسواد نماید. شهید، از این طریق، خواهران مسلمان را به حضور در صحنههای انقلاب و تبعیت از فرامین امام خمینی (ره) فرا میخواند.
محرم ۱۳۵۷ فرارسید و حضرت امام خمینی (ره) طی پیامی این ماه را ماه پیروزی خون بر شمشیر خواندند. با توجه به سخت گیریهایی که برای برگزاری مراسم محرم در حسینیههای بندر دیّر از سوی مأموران رژیم شاه به وجود آمد، نیروهای انقلابی شهر دیّر، در شب سوم محرم در حسینیهی اعظم تجمع نمودند و تصمیم به راهپیمایی اعتراض آمیز به این اقدام گرفتند.
صبح روز سوم محرم، شهید عالی پور قبل از حضور در راهپیمایی، غسل شهادت نموده و خود را به صفوف راهپیمایان میرساند، با پیمودن خیابان امام حسین (ع) فعلی و طی نمودن مسیری از خیابان، که روبروی بخشداری محل فرمانداری کنونی بود؛ مأموران شاه شروع به تیراندازی میکنند که شهید از ناحیه کمر مورد اصابت گلوله قرار گرفته و خون زیادی از وی میرود، راهپیمایان او را به بهداری کوچک محل میرسانند؛ شهید عالی پور با وجودی از درد به خود میپیچید، اما حاضر نبود چادرش را از خود دور کند.
با توجه به وضعیت جراحتش، او را به بیمارستان بوشهر اعزام کردند که در بین راه، در حوالی روستای زادگاهش، سرمستان، با دهان روزه به شهادت رسید. با توجه به وصیت شهید و وضعیتی که در شهر دیّر حاکم بود، و ترس برادرش از ممانعت سربازان جهت خاکسپاری، پیکر مطهر شهید را در قبرستان قدیمی روستای سرمستان به خاک سپردند.
انتهای پیام/
