زندگینامه شهید سیفالله کرمی؛
ارتشی مؤمن و یتیمنواز میلاجرد که ششم آذر در شلمچه آسمانی شد
شهید "سیفالله کرمی"، فرزند فتحالله و از اهالی میلاجرد کمیجان، ارتشی مؤمن و خوشخلق بود که در سالهای ابتدایی جنگ تحمیلی با ایمان راسخ راه دفاع از میهن را برگزید. او که سالها علیه ضدانقلاب فعالیت کرده و در خدمت مردم و زیردستانش بود، سرانجام در ششم آذر ۱۳۶۱ در منطقه جفیر–هویزه به شهادت رسید و پیکرش در شهر اراک آرام گرفت.
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید سیفالله کرمی، فرزند فتحالله، از اهالی میلاجرد کمیجان، در سال ۱۳۳۲ در خانوادهای مذهبی چشم به جهان گشود و از همان کودکی در محیطی سرشار از مهر، اخلاق و دیانت رشد یافت. او که تنها تا پایه پنجم ابتدایی تحصیل کرده بود، بهواسطه شغل پدر به آبادان مهاجرت کرد و دوران نوجوانی و جوانی خود را در آن شهر سپری نمود. پس از پیوستن به ارتش، زندگی او بیشازپیش در مسیر خدمت به مردم و دفاع از کشور قرار گرفت.
شهید کرمی با آغاز جنگ تحمیلی، در صف نخست پاسداران امنیت میهن قرار گرفت و با روحیهای سرشار از ایمان و پایبندی به ارزشهای اسلامی، راه جبههها را در پیش گرفت. او انسانی خوشخلق، مهربان و متواضع بود و همواره به زیردستان خود توجه ویژه داشت. بنا بر روایت خانواده، رسیدگی و محبت او به یتیمان از جمله ویژگیهایی بود که هیچگاه از یادها نمیرود. این رزمنده ارتشی پیش از انقلاب نیز در مقابله با گروههای ضدانقلاب نقش فعالی داشت.
مادر شهید میگوید: «سیفالله همیشه به من احترام میگذاشت و برای همسرش شوهری نمونه بود. هیچوقت نمیخواست کسی از او دلگیر شود. آخرین بار گفت: مادرجان، اگر از جبهه برگشتم، تو را با ماشین به مشهد میبرم.»
این وعده، هرگز فرصت تحقق نیافت.
در ششم آذر ۱۳۶۱، سیفالله کرمی در منطقه عملیاتی جفیر–هویزه و در جریان مأموریت پدافندی، به فیض شهادت نائل شد. پیکر پاک او پس از انتقال به زادگاه، در شهر اراک به خاک سپرده شد. آخرین توصیه او به خانوادهاش این بود که «زینبوار زندگی کنید و چنان گریه نکنید که دشمنان اسلام شاد شوند.»
خاطرات خانواده از این شهید والامقام، از جمله سفر زیارتی او به مشهد و لحظهای که خود را با دستمال سفید به پنجره فولاد بست و برای پیروزی اسلام دعا کرد، هنوز پس از سالها با اشک و افتخار روایت میشود.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
