مروری بر زندگی شهید «امامعلی امیری»
رزمندهای که از غربتِ خدمت تا اوج شهادت پیش رفت
شهید «امامعلی امیری» از نخستین روزهای خدمت در ارتش با مأموریتهای پیدرپی و دوری از خانواده روبهرو بود، اما با روحیهای سرشار از ایمان و مسئولیتپذیری راهی جبهه شد که سرانجام او را به مقام شهادت رساند.
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «امامعلی امیری» در سال ۱۳۳۶ در خانوادهای مذهبی دیده به جهان گشود. سالهای دبستان و راهنمایی را در شرایط سخت پشت سر گذاشت. علاقه عمیق او به خدمت در نظام سبب شد پس از پایان تحصیلات به ارتش جمهوری اسلامی ایران بپیوندد. از آغاز خدمت نظامی، به شهرستانهای مختلف منتقل میشد و همواره دوران مأموریت را در غربت و دور از خانواده سپری میکرد.
او در سن ۲۲ سالگی ازدواج کرد. سالهای ابتدایی زندگی مشترک بدون داشتن فرزند سپری شد؛ اما شهید امیری با ایمان راسخ به رحمت الهی امیدوار ماند تا اینکه پس از پنج سال، خداوند فرزندی به او عطا کرد و شادی در زندگیشان جاری شد. او همواره تلاش میکرد غبار اندوهی بر دل خانواده ننشیند، به همین دلیل همسر و فرزندش را با خود به اهواز برد و در کوی سازمانی ارتش در دشت آزادگان ساکن شدند.
پس از مدتی کوتاه، شهید امیری به منطقه عملیاتی اعزام شد. ۹ شبانهروز بعد بازگشت، در حالی که حالتی غمگین و متفاوت داشت. بعدها مشخص شد که به او خبر داده بودند احتمال شهادتش بسیار زیاد است. هنگام بازگشت دوباره به جبهه، وصیت کرد که از فرزندانش به خوبی مراقبت شود. ساعاتی پس از اعزام او، دشمن بعثی حمله کرد و این رزمنده صادق و فداکار به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
شهید «امامعلی امیری» سه فرزند از خود به یادگار گذاشت.
خاطرهای ماندگار از مهربانی شهید
در یکی از سفرها از کرمانشاه به اهواز، شهید امیری خانوادهای را دید که خودرویشان به دلیل تمام شدن بنزین در راه مانده بود. با وجود اینکه خود او نیز بنزین کمی داشت، بخشی از بنزینش را به آن خانواده داد. اندکی بعد، فرد دیگری به کمک او آمد و برای خودروی او نیز بنزین فراهم کرد. این اتفاق را همواره نشانه لطف خدا میدانست و به خانواده سفارش میکرد: «همیشه به دیگران کمک کنید، خداوند چند برابر جبران میکند.»
انتهای پیام/
