خاطرات/ ساختن خانه برای اسیر بازگشته از اسارت
همرزم شهید «غلام حیدر رضائیان غریب محله» میگوید: از خصایص خوب دیگرش عمل در گفتار بود، اگر رزمندهای در جبهه نیاز به کمک داشت ایشان میرفت برای کمک، وقتی بنده خدایی به جبهه رفته بود و اسیر شد بعد از سه سال که برگشته بود ایشان به همراه دوستانش برای شان خانهای ساخته بودند.
به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «غلام حیدر رضائیان غریب محله» متولد چهارم تیرماه ۱۳۲۷، در شهرستان بهشهر به دنیا آمد. پدرش حسن رضا و مادرش گلابی نام داشت. از سوی بسیج در جبههها حضور یافت، دهم آذر ماه ۱۳۷۶، در منزل شهید بر اثر مصدومیت شیمیایی به شهادت رسید. پیکر این شهید در گلزار معصوم زاده به خاک سپرده شد.
چند خاطرهای از شهید «غلام حیدر رضائیان غریب محله»:
در وصف اخلاقیات شهید ـ دوست و همرزم شهید ـ محمداسدالهی ـ میگوید: ما سال ۶۳ با هم آشنا شدیم. ایشان بسیار آدم با استعداد و زحمتکشی بود. به خانواده شهدا علاقه وافری داشت در کارخانه که با هم همکار بودیم او به جای پدر شهید نگهبانی میداد تا او استراحت کند. در انقلاب تا میتوانست نقش آفرینی کرد و در تظاهرات شرکت میکرد از خصایص خوب دیگرش عمل در گفتار بود، اگر رزمندهای در جبهه نیاز به کمک داشت ایشان میرفت برای کمک، وقتی بنده خدایی به جبهه رفته بود و اسیر شد بعد از سه سال که برگشته بود ایشان به همراه دوستانش برای شان خانهای ساخته بودند. نمازش همیشه اول وقت بود و هیچگاه ترک نمیشد، در مراسمهای عزاداری، سینه زنی همیشه شرکت داشت، با روحانیون ارتباط خوبی داشت، زندگی سادهای داشت و دیگران را بر خود ترجیح میداد و اگر کسی چیزی نیاز داشت آن را برای او تهیه میکرد.
انتهای پیام/
