وحدت شما را به پیروزی می رساند

به گزارش نوید شاهد کرمان، شهید مختار تاجیک فرزند حسن و کلثوم، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۴۰ در روستای شاربِما از توابع شهرستان کهنوج متولد شد. او پس از طی دوران کودکی در زادگاه خود، تحصیلاتش را تا پایان دوره راهنمایی ادامه داد.

مختار تاجیک در دوران دفاع مقدس به جبهه اعزام شد و در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۶۳ در منطقۀ سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر مطهّر ایشان در گلزار شهدای شهر فاریاب از توابع شهرستان کهنوج به خاک سپرده شده است.

در دامه توجه شما را به وصیت نامه شهید جلب میکنیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

«ولا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ»

مپندارید آنهایی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و در نزد خدا روزی می‌خورند.

به نام آن خدایی که نام او، راحت روح است و پیغام او، مفتاح فتوح است و ذکر او، مرحم دلِ مجروح است و مهر او، بلانشیان را کشتیِ نوح است.

درود بر حسین بن علی، یکه‌تاز میدان جهاد و شهادت و اسوۀ شهامت و شجاعت، و سلام بر یاران صدّیقش که، چون پروانه بر دور شمع وجود حسین جمع شدند و عاشقانه سوختند.

با درود بر رهبر کبیر انقلاب، حضرت آیت‌الله العظمی امام خمینی و با درود بر تمام شهیدان راه حق و آزادی، چند کلمه‌ای به عنوان وصیت‌نامه می‌نویسم:

اوّل از هر چیز باید بگویم که اگر روحانیون نبودند، تا چندین سال دیگر آمریکا و ابرقدرت‌ها بر گردۀ ما سوار می‌شدند و از ما به عنوان یک برده استفاده می‌کردند؛ پس قدر روحانیون را بدانید و به هر قیمتی که شده از آنان پشتیبانی کنید. تا می‌توانید از ارگان‌های انقلابی پشتیبانی کنید؛ چون ضد انقلاب می‌خواهد شما را از یکدیگر جدا کند، تنها چیزی که شما را به پیروزی می‌رساند، حفظ وحدت بوده و هست؛ پس دست از تفرقه و جدایی بردارید. در این زمان که زمان جنگ است، ممکن است در جامعه کمبود‌هایی وجود داشته باشند؛ پس از این کمبود‌ها ناراحت نشوید که خداوند در هر لحظه شما را آزمایش می‌کند.

امّت گرامی! به فرموده‌های امام خمینی عزیز گوش فرا دهید که پیروزی شما در اطاعت از فرموده‌های این مرد کبیر است و به مجالس عمومی، خصوصاً مجالس دعا و قرآن توجه زیاد بکنید و همیشه امام را دعا کنید.

پدر و مادر عزیزم! من در زندگی شما را خیلی ناراحت کرده‌ام و اکنون که در جبهۀ جنگ هستم، قدر شما را فهمیده‌ام. پدر و مادر عزیز! می‌دانم که سخت است؛ ولی اگر من کشته شدم، از شما می‌خواهم که برای من گریه نکنید؛ چون اگر خدا قبول کند، شهید هستم و کسی که شهید می‌شود، تازه اوّل زندگی خود را شروع کرده؛ آن هم در نزد خدا.

پدر و مادر عزیز! من در زندگی به شما خیلی زجر رسانده‌ام؛ مرا ببخشید و از شما می‌خواهم که برای من از تمام دوستان، خویشان و آشنایان رضایت طلب کنید؛ و خواهران و برادران عزیز! از تمام شما می‌خواهم که مرا ببخشید. خواهران عزیز! مادر را دلداری دهید و دل او را مانند کوه محکم کنید.

انتهای پیام/