صبر داشته باشید برای صبح پیروزی

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «ولی الله دیلمی» متولد پنجم خرداد ۱۳۴۶، در شهرستان فریدونکنار به دنیا آمد پدرش علی اصغر و مادرش فاطمه نام داشت. از سوی بسیج در جبهه‌ها حضور یافت، دهم آبان ماه ۱۳۶۱، در عین خوش بر اثر اصابت تیر و ترکش به شهادت رسید. پیکراین شهید در گلزار شهدای تکیه معصوم زاده فریدونکنار به خاک سپرده شد.

فرازی از وصیت‌نامه شهید «ولی الله دیلمی»

پیامی به مادر عزیزم: مادر تو را به فاطمه زهرا قسم برای شهادتم گریه و زاری مکن. باید افتخار کنی که فرزندت در راه خدا به این مقام والا رسیده است و من هم افتخار می‌کنم که در دامن مادری همچون تو پرورش یافتم و به این مقام بزرگ نائل گشته‌ام. تو باید خوشحال باشی که فرزندت فدای حق گردید و سلا مرا به تمامی فامیل و آشنایان برسانید و خدای ناکرده بدی از این جانب دیده‌اید خواهشمندم مرا عفو نمائید.

مادر مهربان و رنجدیده و غم پرور سلام مرا بپذیرید و مرا حلال کنید که نتوانستم ذره‌ای از محبت شما را جبران کنم پدرم و مادرم من تازه اولین فرزند شما هستم که به پیشگاه خداوند هدیه می‌دهید مبادا ناراحت باشید مبادا روحیه قوی خودتان را از دست بدهید. پس صبر داشته باشید برای صبح پیروزی و تعجیل فرج امام زمان (عج) که نزدیک است و هر وقت خواستید گریه کنید برای امام حسین (ع) گریه کنید. امام رضا (ع) می‌فرماید: برای هر چیز خواستی گریه کن برای امام حسین گریه کن و شما برای سلامتی رهبر ما دعا کنید. سلام به برادران عزیزم شما مرا حلال کنید که نتوانستم رضایت شما را جلب کنم. امیدوارم مرا ببخشید.

در ضمن پیامی برای ملت شهیدپرور دارم‌؛ ای مردم تا زنده‌اید دست از اسلام برندارید. باید امروز اسلام را یاری کرد زیرا که تمامی کفر جهانی بر علیه اسلام برخواسته‌اند و این حسین زمان خمینی بت شکن را تنها نگذارید و به رهبری امام دست در دست هم و با وحدت کامل تا آزادی قدس به پیش روید.

پروردگارا این جوان‌های اسلام و ایران را بر سه چیز دور نگهدار: ۱- وسوسه شیطانی ۲- هوای نفسانی ۳- غرور و نادانی. یک پیام به جوانان اسلامی ایران دارم.‌ ای جوانان بجنگید که شرف و آبرو ما در گرو مبارزه با کف جهانی است. به فکر آخرتتان باشید. آیا توشه‌ای برای آخرت جمع کرده‌اید؟ مگر کسی که به مسافرت می‌رود با دست خالی آن هم به چه مسافرتی ملاقات با خدا و (پیامبران و امامان). آیا با دست خالی شرمنده نخواهید شد؟ در جواب خدا چه حرفی دارید؟ آیا می‌گویید نمی‌دانستم مگر کسی به شما نگفت. آیا در دادگاه الهی محکوم نخواهید شد؟ آن موقع دیگر پرونده شما پیش خداست. اوست که از درون شما اطلاع دارد؛ و همه شما را به خدای بزرگ می‌سپارم و از خدای بزرگ و متعال می‌خواهم که به شما صبر عنایت فرماید و مرا که اگر جسدی داشتم در قبرستان شهدای عزیز و در نزد دوستانم دفن کنید که به راستی بهشت شهدا است و من افتخار می‌کنم که در میان آنها جای گرم و در جمع شهدا محشور شوم به ملاقات با همه دوستانم در روز حساب.

انتهای پیام/