فرزند کاظمین، پاسدار خمین و عاشق بیقرار اهلبیت(ع)
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، در میان فرزندان پاک این خاک، نام احمد باطنی با عشق به اهلبیت(ع) و ایمان به ولایت گره خورده است؛ مردی که از کودکی در جوار نور بزرگ شد و در جوانی، خود مشعلی شد از ایمان و ایثار.
شهید احمد باطنی در سال ۱۳۴۰ در شهر مقدس کاظمین عراق به دنیا آمد؛ در خانوادهای مؤمن و دوستدار خاندان پیامبر(ص). کودکیاش در فضای روحانی و عطرآگین شهر زیارت گذشت. او تحصیلات ابتدایی خود را در یکی از مدارس ایرانی همان شهر به پایان رساند و از همان دوران، عشق به امام حسین(ع) و زیارت حرمهای مطهر، بخش جداییناپذیر زندگیاش بود.
اما سالهای آرام کودکیاش با سیاستهای ضدایرانی رژیم بعث عراق پایان یافت. هنگامی که حکومت صدام، ایرانیان مقیم عراق را از کشور اخراج کرد، خانواده احمد نیز مجبور به مهاجرت شدند و به وطن اصلی خود، ایران، بازگشتند. آنان در شهر خمین ساکن شدند؛ شهری که بعدها پسرشان با خون خویش آن را سرافراز کرد.
احمد در خمین به تحصیل ادامه داد و دیپلم گرفت. با آغاز نهضت اسلامی، او نیز همچون هزاران جوان انقلابی، در راهپیماییها و فعالیتهای مردمی علیه رژیم پهلوی شرکت کرد. پس از پیروزی انقلاب، مدتی در جهاد سازندگی فعالیت داشت و در بازسازی مناطق محروم، با شور و ایمان جوانی کار میکرد.
با آغاز جنگ تحمیلی، بیدرنگ راهی جبهه شد و در منطقه سرپل ذهاب در صف مدافعان میهن قرار گرفت. پس از پایان مأموریت، به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و در جمع یاران روحالله، ایمان و اخلاص را در میدان نبرد معنا کرد. در عملیات بیتالمقدس شرکت داشت و در همان عملیات مجروح شد، اما سختیها او را از میدان بازنداشت؛ بلکه بر استقامت و عشقش افزود.
سرانجام در عملیات محرم، در ارتفاعات حمرین، در حالیکه رمز «یا زینب کبری(س)» بر لبانش جاری بود، در یازدهم آبانماه سال ۱۳۶۱، با اصابت ترکش خمپاره دشمن بعثی به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از تشییع باشکوه، در گلزار شهدای خمین آرام گرفت.
در وصیتنامهاش، سخنانش همچون نسیمی از ایمان و بصیرت، جاودانه مانده است:
«ای عزیزان! ما لحظهبهلحظه در حال آزمایش الهی هستیم، پس تقوا پیشه کنید و از ولیفقیه اطاعت نمایید، زیرا ندای او همان ندای اسلام و قرآن است. درهای بهشت باز است، مبادا سنگر اسلام را خالی بگذارید!»
شهید احمد باطنی، پاسدار گردان روحالله، جوانی بود از سرزمین عشق که از کاظمین تا خمین، مسیر زندگیاش را با نور ولایت طی کرد و در نهایت، با لبخند و فریاد «یا زینب(س)»، از زمین دل کند و در آسمان جاودانه شد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی