روستازاده‌ای از خنجین که با ایمانش تا آسمان رفت

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، در دل دشت‌های سرسبز فراهان و در روستای خنجین، در صبحی از تیرماه ۱۳۳۴، کودکی چشم به جهان گشود که بعدها نامش در دفتر جاودانگی ثبت شد. حسین شهبازی، فرزند نخست خانواده‌ای کشاورز و مؤمن بود که در فضای ساده و صمیمی روستا رشد کرد. پدر و مادرش، که از پیروان راستین اهل‌بیت(ع) بودند، ایمان و محبت به امام حسین(ع) را از همان کودکی در جان او کاشتند.

 

 

او از همان دوران نوجوانی با مجالس حسینی و آیین‌های مذهبی مأنوس بود و روحی عاشورایی داشت. مردم روستا او را به مهربانی، خوش‌خلقی و احساس مسئولیت می‌شناختند؛ جوانی که همواره خود را خدمتگزار دیگران می‌دانست و یاری به نیازمندان را وظیفه‌ای الهی می‌پنداشت. در رفتار و گفتارش نشانی از تکبر نبود و سادگی و تواضع، زیبایی ایمانش را دوچندان می‌کرد.

در سال‌های جوانی، حسین شهبازی همانند بسیاری از فرزندان روستا، هم‌پای پدر در کار کشاورزی زحمت می‌کشید و نان حلال بر سفره خانواده می‌آورد. او نه‌تنها تکیه‌گاه پدر و مادر، بلکه امید خانه و خانواده بود. عشق به کار و تعهد به خانواده، دو ویژگی بارز او به شمار می‌رفت که احترام و محبت اطرافیان را برمی‌انگیخت.

با آغاز جنگ تحمیلی، حسین شهبازی که دوره خدمت سربازی خود را در سال ۱۳۵۶ به پایان رسانده بود، بار دیگر لباس رزم پوشید و به یاری وطن شتافت. او به ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست و در لشکر ۲۱ حمزه، در مناطق عملیاتی جنوب کشور از جمله آبادان و بندر ماهشهر، وظیفه خود را با ایمان و تعهد انجام داد.

دوستان و همرزمانش از تواضع، روحیه‌ی ایثار و عبادت‌گرایی او بسیار گفته‌اند؛ جوانی که در خلوت خود همیشه در ذکر و دعا بود و هیچ‌گاه ایمانش را از یاد نمی‌برد. سرانجام در سوم آبان‌ماه ۱۳۵۹، در حالی‌که تنها ۲۵ سال داشت، در ماهشهر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و روح پاکش به دیدار معبود شتافت.

پیکر مطهر این شهید والا مقام با بدرقه‌ی مردم قدرشناس فراهان، در زادگاهش خنجین به خاک سپرده شد. یاد او، همچون عطر گندمزارهای سرزمینش، همواره در دل مردم آن دیار زنده است؛ حسین شهبازی، روستازاده‌ای پاک‌سرشت که از دامن خاک برخاست و با ایمانش تا آسمان اوج گرفت.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی