شهدایی که بیماری آن‌ها را زمین گیر کرد

به گزارش نوید شاهد همدان، سیدغلام عربی مدتی در اسارت را در جوار شهدای گرانقدری همچون «یحیی موسیوند، محمد موسائی حاجیلوئی و عباس جمالی» گذرانده و حال وقت مرور خاطرات این شهدای عزیز قبل از شهادت است.

در ۲۱ تیرماه ۱۳۶۷ در منطقه شرهانی به اسارت نیرو‌های عراقی درآمدم و بعد از بررسی‌های اولیه راهی تکریت و اردوگاه ۱۶ شدیم.

در این اردوگاه ۱۰ نفر بودیم که با هم رفیق شده و به اصلاح هم کاسه و هم غذا بودیم که رفاقتی صمیمانه بین ما برقرار شده بود. در این میان شهیدان «یحیی موسیوند و محمد موسائی حاجیلوئی» هم استانی ما بودند و شهید «عباس جمالی» از استان اصفهان با ما هم اتاق بود.

شهید محمد موسائی حاجیلوئی

متاسفانه وضعیت رسیدگی به اسرا در اردوگاه‌ها بسیار ضعیف بود و بیشتر اسرا به علت ضعف و بیماری‌های عفونی به شهادت می‌رسیدند. در جمع ۱۰ نفره ما شهید «موسائی حاجیلوئی» اول از همه دچار بیماری گوارشی شد، اسهال امانش را بریده بود و توانی در وجودش نمانده بود خاطرم هست که در روز عاشورا یا تاسوعا بود که اسهال آب بدنش را تحلیل برده بود و محمد به شدت تشنه بود و تقاضای آب داشت که آخر هم با لب‌های تشنه و ضعف در کنار ما به شهادت رسید، پیکرش را درون پتویی پیچیدند و به بیرون از اردوگاه بردند و ما دیگر محمد را ندیدیم.

یحیی موسیوند

نفر دوم «یحیی موسیوند» بود که او هم به همان بیماری مبتلا شد و او نیز به سرنوشت محمد مبتلا شد و بعثی ها رسیدگی نکرده و حتی دارویی به او ندادند و یحیی نیز در یکی از روزها در اردوگاه جمع ما را ترک کرد.

شهید «عباس جمالی» سومین شهید در جمع ما بود که او هم به دو رفیق شهیدمان ملحق شد و با غم انگیزترین شکل ممکن در اردوگاه به شهادت رسید.

عباس جمالی

مظلومیت شهدای غریب که در بدترین شرایط زندگی کرده و روزگار سخت را تحمل کردند تا ابد در دل تاریخ ماندگار خواهد ماند.

گفت‌و‌گو از سمانه پورعبدالله