آخرین اخبار:
کد خبر : ۶۰۳۲۸۸
۱۴:۱۰

۱۴۰۴/۰۸/۰۴

وصیت شهیدی که مردم را از تکرار واقعه کوفه برحذر داشت

شهید «فریدون یزدانی»، بسیجی مؤمن و دلاور اهل روستای گرم‌آب از توابع کرمانشاه، در وصیت‌نامه‌اش با بیانی سرشار از ایمان و بینش دینی، ملت را به هوشیاری فراخواند و از آنان خواست مانند مردم کوفه امام خویش را تنها نگذارند و همواره یاور صادق ولایت باشند.


وصیت شهیدی که مردم را از تکرار واقعه کوفه برحذر داشت


به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «فریدون یزدانی» ۱۵ شهریور ۱۳۴۰ در روســتای گرم آب از توابع شهرستان کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش محمدآقا و مادرش خاتون نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. سال ۱۳۶۶ ازدوج کرد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. ۲۷ تیرماه ۱۳۶۶، در کاشترسنگ سفید کامیاران توسط نیرو‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بر اثر اصابت گلوله به سر و سینه، شهید شد. مزار شهید والامقام در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.


متن وصیت نامه شهید
به نام خدا، به نام خدایی که بودن و رفتنم از اوست، زنده به اویم و هدف و مقصودم اوست، به نام خدایی که هست و نیست عالم از اوست. سلام بر  پیامبران الهی و سلام بر خاتم انبیا محمد رسول الله (ص) و سلام بر یگانه منجی انسان ها آقا امام زمان و درود بر نایب برحقش پیر جماران، امید محرومان، بت شکن قرن، خمینی کبیر و با درود بر روان پاک شهدای طریق امامت و نبوت.
قسم به او که طراوت بخش قلب هاست. قسم بر پیغمبرم محمد بن عبدالله که رسول اوست، قسم به امامم علی ابن ابیطالب که ولی اوست، قسم برکتابم قرآن که قانون اوست که من سعادتمند شدم.
ملت عزیز! من کوچک تر از آنم که بخواهم شما را پند دهم، بدانید این چند کلامی را که می نویسم سخن و وصیت شهیدان است که رساندن آن را به شما وظیفه ای بر دوش خود احساس کردم. بار الها! به من قدرتی عطا کن تا بتوانم چند کلامی بنویسم.
ملت عزیز! هوشیار باشید که واقعه مردم کوفه را تکرار نکنید. امامتان را تنها نگذارید و همیشه یار و یاور صدیق او باشید.
امام سخنی چند با خانواده ی عزیزم!
سلام بر تو ای پدرم! ای پدری که چون تو کم می توان یافت. سلام بر تو که مانند ابراهیم استوار و پایدار، با اعتقاد و ایمان، فرزندت را به راه حق فرستادی. پدرم عاجزانه از شما طلب عفو و بخشش می کنم. پدر جان حلالم کن.
سلام بر تو ای مادرم! ای بهترین مادرها و ای محبوب دلم! ای مادری که برایم بسیار رنج کشیده ای! شب تا سحر بر بالینم بیدار بودی و روزها در مواظبتم هوشیار؛ گرچه نتوانستم زحمت های شما را جبران کنم اما از شما نیز می خواهم که حلالم کنی. مادر جان حلالم کن.
برادرانم امیدوارم که در کارهایتان موفق و موید باشید از شما نیز حلالیت می طلبم.
خانواده گرامی ام! در فراغ من مگریید زیرا گریه ی شما بعث خشنودی دشمن می شود. بر سر در خانه پرچم سیاه نزنید بلکه پرچم سبز بزنید؛ چرا که من به ندای حسین (ع) لبیک گفته ام و بدانید که شهادت در این راه افتخار است. در خاتمه از تمام اقوام خویشان، دوستان، همسایگان و تمام کسانی که بر گردن من حقی دارند حلالیت می طلبم.

انتهای پیام/


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه