کد خبر : ۶۰۳۲۳۹
۱۱:۱۹

۱۴۰۴/۰۸/۰۴

شهیدی که بزرگترین آرزویش راه شهادت بود

شهید «علی فاریابی» از بزرگترین آرزویش چنین گفت: اگر من در این راه شهید شوم به بزرگترین آرزویم رسیده‌ام و اگر کسی در راه خدا به پا خیزد و در آن راه شهید شود برای خود بهترین راه را انتخاب کرده است.


به گزارش نوید شاهد بوشهر؛ شهید «علی فاریابی» بیست و یکم خرداد ۱۳۴۶ در خانواده‌ای مومن، با تقوا و مستضعف در دیّر به دنیا آمد. پدرش با کارگری مخارج زندگی را تأمین می‌کرد. شهید تا کلاس  پنجم ابتدایی به تحصیل و کسب علم پرداخت و در کنار تحصیل با پدرش در کاگری همکاری می‌کرد و درآمد خود را به پدر می‌داد تا بتواند گوشه‌ای از مخارج زندگی را تأمین کند.

وی در سن هجده سالگی ازدواج نمود. شهید بیست و یکم فرردین ۱۳۶۱ به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و به فرمان بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در گرم نگه داشتن جبهه ها، لبیک گفت و سرانجام اعزام در جبهه خون رنگ غرب کشور و در مهاباد مستقر شد تا اینکه چهارم آبان ۱۳۶۳ در اثر اصابت تیر به گلو به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهیدی که بزرگترین آرزویش راه شهادت بود

متن کامل وصیت نامه شهید را با هم بخوانیم ؛

بسم الله الرحمن الرحیم

ولاتحسبن الدین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاءٌ عند ربهم یرزقون

گمان مبرید آنان که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی «امام خمینی (ره)» و با سلام به امت شهید پرور ایران و سلام به پدر و مادر عزیزم. من هدفی که داشتم خدمت به خدا بوده و برای او به جبهه رفتم. اگر کسی در راه خدا به پا خیزد و در آن راه شهید شود برای خود بهترین راه را انتخاب کرده است و اگر من هم در این راه شهید شوم به آرزوی خود رسیده‌ام.

امیدوارم که همه اشخاص اعم از مردان و زنان و محصل و معلم که پشت جبهه‌ها هستند با کار و تلاششان راه شهیدان را ادامه دهند. کارگران و کارمندان با کار و کوشش خود برای خودکفا شدن مملکت اسلامی کوشا باشند.

از برادرم و خواهرم می­خواهم همیشه زینب وار و قاطعانه امام را یاری کنند و راه شهیدان را ادامه دهند. هم اکنون که به جبهه‌های حق علیه باطل می‌شتابم  سفارشم به پـدر و مــادر و خانواده‌های شهداء این است که هرگز امام را تنها نگذارید و اسلام را دوست بدارید و راهی که امام گرفته است شما هم بگیرید.از پدر و مادر عزیزم می‌خواهم که مرا ببخشید و اگر اشتباهی یا گناهی از من سرزده باشد مرا عفو کنید و از خدای متعال درخواست کنید که مرا ببخشد.

اگر من به ندای هل من ناصر ینصرنی امام لبیک نگویم پس چه کسی بگوید؟ منافقین خلق یا فدایی خلق؟!بعد از مرگم هیچکس برایم گریه نکند، چون اوّلاً: روح من ناراحت  میشود. دوم: اینکه منافقان ضد انقلاب دیوصفت از ناراحتی و بی­تابی شما خوشحال می‌شوند و به راه پلیدشان ادامه می‌دهند.به مردم مسلمان و غیور دیّر می‌گویم که: راه شهیدان را ادامه دهید و بدانید که راه شهیدان همان راه اسلام است، راه رهبر عزیز و عالیقدر ما، امام امت خمینی بت شکن است.

 امیدوارم بتوانم با نثار خونم، درخت تنومند و زیبای اسلام را آبیاری کنم تا رشد یابد.

والسلام

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

 

 


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه