سرباز بیادعای ارتش که بیستساله مرد میدان شد
شهید سیدتقی آذرگون، جوانی از اهالی روستای چوبه صومعهسرا بود که در بیستسالگی، راهی جبهههای جنوب شد و در میان آتش و ایمان، مردانگی را معنا کرد. او بدون نام و نشان، تنها برای رضای خدا و دفاع از وطن به میدان رفت و در مرداد ۱۳۶۱ در منطقهی کوشک به شهادت رسید؛ جوانی که سرباز بود، اما در قامت یک قهرمان جاودانه شد.
به گزارش نوید شاهد گیلان، در روز هفدهم مردادماه سال ۱۳۴۱، در روستای سرسبز و باصفای چوبه از توابع شهرستان صومعهسرا، نوزادی از سلالهی سادات چشم به جهان گشود که نامش را سیدتقی آذرگون نهادند. او در خانوادهای مذهبی و شریف پرورش یافت و از همان کودکی با آموزههای دین، محبت اهلبیت (ع) و روحیهی خدمت به مردم بزرگ شد.
سیدتقی نوجوانی مؤدب، ساکت و درعینحال پرتلاش بود. به عبادت عشق میورزید و در میان دوستانش به ایمان و صداقت شناخته میشد. با پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز تجاوز دشمن بعثی به خاک ایران، جوانی او مصادف شد با روزهایی که وطن در آتش جنگ میسوخت. در آن هنگامهی خطر و غیرت، او تصمیمی بزرگ گرفت: به جای آسایش، سربازی را انتخاب کرد.
با عشق به امام خمینی (ره) و دفاع از اسلام، به ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست و داوطلبانه رهسپار جبهههای جنوب شد. در سختترین شرایط، با روحیهای مؤمنانه و چهرهای آرام در کنار همرزمانش میجنگید. همرزمانش بعدها از او به عنوان جوانی یاد کردند که همیشه با وضو به میدان میرفت و پیش از هر عملیات، با خواندن قرآن دلش را آرام میکرد.
در هفتم مردادماه سال ۱۳۶۱، در منطقهی عملیاتی کوشک، نبردی سنگین میان نیروهای ایرانی و بعثی درگرفت. سیدتقی آذرگون در حالیکه تنها ۲۰ سال داشت، با شجاعتی مثالزدنی در برابر دشمن ایستاد و سرانجام در همان میدان نبرد، با اصابت ترکش، به خیل شهیدان پیوست.
پیکر مطهرش پس از انتقال به زادگاهش، در گلزار شهدای آقا پاکدامن روستای چوبه آرام گرفت؛ جایی که امروز مزارش زیارتگاه دلهای عاشق است. اهالی روستا هنوز از صفای چهرهاش، لبخند همیشگیاش و آرامشی که در نگاهش بود سخن میگویند.
شهید سیدتقی آذرگون، جوانی از نسل طلایی انقلاب بود که دنیا را کوچکتر از آرمان خود دید و در جوانی به قلهی جاودانگی رسید. نام او یادآور ایمان، نجابت و شجاعت فرزندان گیلان است؛ جوانانی که بیادعا رفتند تا ایران بماند.
