از ملاسرا تا سومار؛ داستان جوانی که بوی اذان می‌داد

به گزارش نوید شاهد گیلان، شهید تقی ابراهیمی در پنجم تیرماه سال ۱۳۴۴ در روستای ملاسرا از توابع شهرستان صومعه‌سرا چشم به جهان گشود. او در خانواده‌ای مؤمن و زحمتکش پرورش یافت؛ خانواده‌ای که عشق به دین، تلاش و درستکاری از ویژگی‌های بارزشان بود. تقی از همان کودکی، فردی آرام، خوش‌اخلاق و پرانرژی بود. دوستان و هم‌محله‌ای‌هایش او را به سحرخیزی، نظم و روحیه‌ی خدمت‌گذاری می‌شناختند؛ به همین دلیل میان اهالی اباتر به «سحرخیز اباتری» شهرت یافته بود.

با پیروزی انقلاب اسلامی، او نوجوانی پرشور و معتقد بود که از همان سال‌های ابتدایی جوانی، دل در گرو آرمان‌های امام خمینی (ره) و انقلاب اسلامی بست. با آغاز تجاوز رژیم بعثی عراق به خاک ایران، تقی ابراهیمی دیگر ماندن را جایز ندانست و برای دفاع از وطن، داوطلبانه به یگان ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست.

در جبهه‌های جنوب کشور، او با روحیه‌ای مثال‌زدنی و شجاعتی کم‌نظیر، در عملیات‌های مختلف شرکت کرد. ایمان و انضباط نظامی‌اش باعث شده بود که فرماندهان از او به‌عنوان رزمنده‌ای نمونه و امین یاد کنند. تقی ابراهیمی هیچ‌گاه از سختی‌ها و خطر‌ها نهراسید و در نامه‌هایش به خانواده، همواره از آرامش دل و رضایت قلبی‌اش نسبت به حضور در جبهه سخن می‌گفت.

سرانجام در بیست‌وششم دی‌ماه سال ۱۳۶۵، در نبردی سخت در منطقه‌ی سومار، در حالی که تنها ۲۱ سال داشت، به درجه‌ی رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش پس از انتقال به زادگاهش، در گلزار شهدای اباتر به خاک سپرده شد تا مزارش مأمن دلدادگان راه خدا و میعادگاه عاشقان ایثار باشد.

شهید تقی ابراهیمی اگرچه جوانی بیش نبود، اما روح بزرگش میراثی گران‌سنگ از ایمان، غیرت و مسئولیت‌پذیری بر جای گذاشت. او با انتخاب آگاهانه‌ی مسیر شهادت، نشان داد که سربازان این سرزمین نه به طمع نام و نشان، بلکه برای حفظ عزت و استقلال ایران اسلامی جان می‌بازند.

یاد و نام این شهید والا، همواره در دل مردم ملاسرا و اباتر زنده است و نسل‌های امروز و فردا، مدیون ایثار و فداکاری او و همرزمانش خواهند بود.