«پدر! بعد از شهادتم، دلپریشان مباش...»
شهید «علی نور ابراهیمی» در وصیت نامه اش خطاب به پدرش مینویسد: «پدر عزیز اگر به این فیض بزرگ شهادت که از الطاف ایزد فرزانه میباشد نایل آمدم لحظهای افسرده خاطر و دل پریشان نباشید. بعد از شهادت من گرچه میدانم ناراحت میشوید، اما خوشحالی و شادی مرا از اعماق دل باور کنید و صبر و تقوا را یگانه پیشه خود سازید.». در ادامه این وصیت نامه منتشر می شود.
به گزارش نوید شاهد ایلام، شهید علی نور ابراهیمی فرزند ابراهیم هشتم مهر ماه سال ۱۳۴۴ در روستای زیر تنگ بیجوند بخش مرکزی شهرستان چرداول دیده به جهان گشود، با شروع جنگ تحمیلی بنا به احساس تکلیف شرعی و لبیک به ندای رهبر کبیر انقلاب به عنوان نیروی بسیجی عضو سپاه پاسداران شد برای دفاع از اسلام عازم جبهه کردستان شد و سرانجام در بیستم مهر ماه ۶۴ در مبارزه علیه گروهکهای ضد انقلاب بر اثر اصابت گلوله به بدن در منطقه کردستان به درجه رفیع شهادت نایل آمد. مزار این شهید والامقام در روستای بیجنوند بخش مرکزی شهرستان چرداول میباشد.پاسدارم، پس وظیفه دارم میهن اسلامیام را پاس بدارم
متن وصیت نامه شهید علی نور ابراهیمی:
با سلام و درود فراوان بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی و تمام شهدای صدر اسلام تا انقلاب اسلامی ایران
پاسدارم
من پاسداری از سلاله خون تمام شهدای اسلام و وارث خونهای شهیدان گرانبها تحت رهبری سالار شهیدان حسین بن علی (ع) هستم، زمانه و این مقطع پر مخاطره که در آن قرار گرفتهام مسئولیتهای سنگین بر دوشم افکنده و پس از تفکرات فراوان به این نتیجه دست یافتهام که حسین وار مانند شهدای گذشته راه سعادت و جاودانگی را در پیش گرفته و به صف شهدا بپیوندم و از آنجا که در چنین موقعیتی بر هر مسلمانی واجب است که از اسلام دفاع نمایند و وجود این ظالمان استعمارگر که هدفشان به مسلخ کشیدن مسلمین است از سطح کره زمین پاک سازند لذا من بعنوان فرزند امام و یکی از سربازان اسلام تصمیم گرفتهام که به سهم خود برخیزم و برای آزادی هموطنان بکوشم و مسلمین را از دست این ابرقدرتهای جهانخوار رهایی بخشم.
آری تصمیم گرفتهام با فدا کردن خود و گذشت از دنیا و مافیها این فتنه جویان وابسته به امپریالیسم شرق و غرب را از دسترسی به میهن اسلامی مأیوس و مهجور نمایم.
درس شهادت
امت شهید پرور شهادت، جوانمردی، مرگ با عزت تکیه کلام سالار شهیدان بوده عجب درسی! چه زیبا مکتبی و چه دانا معلمی وجودم را به لزره آورده! ولی مصممتر میشوم که با شتاب حرکت کنم تکامل یابم و کامل شوم که عزّت این ست و بس. هنگامی که مولای متقیان علی (ع) میفرماید که: (علاقه من به مرگ بیشتر از علاقه طفل به شیر مادر است) دیگر ما را از مرگ چه بیم است، چونکه مرگ سرخ بهتر از زندگی ننگین است.
سفارش به پدر
پدر عزیز اگر به این فیض بزرگ که از الطاف ایزد فرزانه میباشد نایل آمدم لحظهای افسرده خاطر و دل پریشان نباشید. بعد از شهادت من گرچه میدانم ناراحت میشوید، اما خوشحالی و شادی مرا از اعماق دل باور کنید و صبر و تقوا را یگانه پیشه خود سازید.
خطاب به مادر
مادرم، حق دارم که بجنگم چه کنم؟ مسئولیتم بس سنگین است پاسدارم پس وظیفه دارم میهن اسلامی را پاس دارم، باید از خط سرخ پرچمدار اسلام پیروی کنم و غربیها و شرقیها را غربال و به دور از هر فتنه امتی خالص و معتقد به مکتب اسلام به وجود آوریم.
آری مادر عزیزم خداوند فرموده است: آنانکه به پروردگارشان ایمان آورده و برای برقراری دین الله از دنیای شان هجرت میکنند و با جان و مال شان در راه خدا جهاد میکنند بزرگترین درجه و مقام در نزد من دارند و همانا آنان رستگارانند.
پس چنین موقعیتی که سعادت در نزدیکی ماست چگونه کوس رحلت نکنیم و خود را به آنجا نرسانیم. پس برخود واجب دانستم که در راه خدا بر علیه دشمنان قرآن مبارزه نمایم تا همچون افراد فرار کرده از اصحاب حسین (ع) حسرتای کاش در کربلا بودم را نخورم.
مادرعزیزم تو را به صبر و تقوا و پرهیزکاری سفارش میکنم و خواستار آنم که برای من طوری عزاداری کنید که صدای ناله و افغان شما به گوش دشمنان اسلام نرسد که باعث خوشحالی آنان شود.
انتهای پیام/
