نگاهی به زندگی و زمانه شهید «حسین چراغی»

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «حسین چراغی»، یکم مهر ۱۳۴۰ در شهرستان ورامین به دنیا آمد. دانش آموز دوم متوسطه بود که به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سوم آبان ۱۳۶۱ در کوشک بر اثر اصابت ترکش به قلب، شهید شد. پیکر پاکش در روستای ده امام تابعه شهرستان پاکدشت به خاک سپرده شد.

اسمش حسین بود و خیلی هم سعی می‌کرد مانند امام حسین (ع) باشد. درجه ایمان بالایی که داشت، باعث شده بود بسیار خوش اخلاق و اهل نماز اهل وقت و مسجد باشد، درست مثل پدرش که همیشه می‌گفت راضی نیستم کسی تا نمازش را نخوانده بر سر سفره بنشیند و غذا بخورد.

از ابتدا زیر سایه این پدر معتقد و با ایمان بزرگ شده بود؛ و کمی که بزرگتر شد به عنوان یک پشتیبان، تکیه گاه محکمی برای او بود و در کار‌ها به ایشان کمک می‌کرد. حسین در اوقات فراغت خود گاهی با پدر که آشپز دانشگاه بود همکاری می‌کرد گاهی کتاب‌های دینی و مذهبی می‌خواند و گاهی دربسیج و مسجد محل خدمت می‌کرد. بهترین دوست خانوادگی شان خلیل شیرازی (شهید) بود.

وقتی می‌خواست به جبهه برود برای کسب اجازه نزد پدرش رفت، اما او گفت: تو مشغول تحصیل هستی پس درست چه می‌شود؟ حسین گفت: درسم را هم ادامه می‌دهم، همین هم شد، بیشتر از دو سال در جبهه بود. آنجا درس می‌خواند و زمان امتحانات بر می‌گشت، بزرگترین آرزویش این بود، که می‌گفت می‌خواهم با امام حسین علیه السلام همدرد باشم. می‌خواهم راه ایشان را پیش بگیرم.

در عملیات محرم بود که از ناحیه شکم خمپاره خورد ۳ روز در بیمارستان بستری بود و مدام از پدر طلب آب می‌کرد، اما پزشکان اجازه نمی‌دادند او آب بنوشد. تا اینکه سرانجام درعصر تاسوعا با لبانی تشنه همچون مولایش امام حسین (ع) به شهادت رسید؛ و چه زیبا آرزویش تحقق یافت. چه همدردی بالاتر از اینکه: اسمش حسین بود، روز تاسوعا در عملیات محرم با لبانی تشنه شهید شد و پیکر مطهرش در روز عاشورا تشییع شد. وقتی این شهید پاک را درون قبر گذاشتند لبخند می‌زد، مثل اینکه از زندگانی و مرگش بسیار راضی بود.

پدرش همیشه می‌گفت: حسین من هم مثل امام حسین (ع) شهید شد. امیدوارم که شهید به همه ما کمک کند و روز قیامت نیز مارا شفاعت نماید. ان شاء الله.

انتهای پیام/