عباس همواره در مسیر خدا بود

به گزارش نوید شاهد همدان، دهم شهریور ۱۳۳۵ در خانواده حاج محمد پورش همدانی فرزندی متولد شد که نامش را عباس نهادند تا همچون ابوالفضل العباس دلیر، نترس، قدرتمند و باغیرت باشد.

دوران کودکی و نوجوانی عباس با عشق به اهل بیت همراه بود و این موضوع باعث شکل گیری شخصیت او در مسیر الهی شد. پدر و مادرش سعی داشتند او را مطابق قوانین الهی بزرگ کنند و در این راه از هیچ تلاشی کوتاهی نکردند به طوری که مادرش می‌گوید هیچ گاه بدون وضو به او شیر ندادم.

تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت گذراند و وارد دبیرستان شد. این مقطع همزمان با سال‌های پایانی حکومت ستم پیشه شاه خائن بود و پس از سال‌ها مبارزه و تلاش پیگیر مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره) پایه‌های حکومت ستم و ظلم شاه شروع به ریزش کرده بود.

عباس جوانی خود را وقف تلاش برای به ثمر رساندن انقلاب اسلامی کرد. او در کوران مبارزات مردم ایران در برابر طاغوت جسم و روح خود را صیقل بخشید و نقش به‌سزایی در بزرگترین انقلاب مردمی قرن بیستم ایفا کرد.

پس از پیروزی انقلاب با دستور معمار کبیر انقلاب اسلامی، جهاد سازندگی تشکیل شد تا ویرانه‌ها و عقب افتادگی‌های حاصل از سال‌های حکومت سیاه و ننگین سلسله‌های ستم شاهی پهلوی و قاجار را بسازد و آباد کند. عباس به این نهاد مردمی پیوست و به مناطق محروم رفت تا تمام تلاش خود را متوجه آبادانی این مناطق و خدمت به هموطنانش نماید. 

حضور عباس و همکارانش در بخش «خنجین» استان همدان شور وشوق عجیبی در مردم محروم این منطقه ایجاد کرده بود. آنها به خاطر داشتند در حکومت پهلوی، شاه یا هیچ مسئولی به سراغ آنها نمی‌رفت و یا اگر هم می‌رفت برای چپاول آنها بود.

آنها با مشاهده عباس و تلاش‌های او برای کمک به مردم و حضورش در کنارشان، غذاخوردن با آنها و… یاد اوصاف کارگزارانی می‌افتادند که امام علی (ع) در نهج البلاغه فرموده بود.

عباس در تلاش برای ایجاد رفاه و آسایش برای مردم محروم استان همدان بود که شعله‌های جنگ تحمیلی زبانه کشید. او این بار خود را در محک امتحان بزرگتری یافت و به یاری دین خدا شتافت.

او با همت مثال زدنی اش ستاد پشتیبانی و مهندسی جنگ جهاد سازندگی همدان را تشکیل داد و به‌عنوان مسئول این تشکیلات نوپا وارد میدان نبرد با متجاوزین به ایران شد. او در زمانی کوتاه با تکامل و توسعه این مجموعه خدمات شایانی به ایران در جنگ نابرابرش مقابل کشور‌های مهاجم کرد. به اقرار فرماندهان جنگ او در بیشتر عملیات‌ها نقش تعیین کننده‌ای در خلق پیروزی‌ها داشت.

عباس عاشق خدا بود، در سفری به سرزمین وحی با پروردگار یگانه اش عهد بست تا جان در بدن دارد به دفاع از اسلام ناب محمدی بپردازد.

در جبهه بود که عباس به اوج عظمت روحی رسید. او به‌عنوان فرماندهی لایق و توانا زبانزد عام و خاص شده بود، هرجا گره یا مشکلی پیش می‌آمد او چاره ساز بود. سرانجام این سردار ملی که راه طولانی را برای وصال محبوب طی کرده بود، در روز ۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۶ در جبهه‌ی غرب به افلاکیان پیوست و آسمانی شد.